Вести

Da je Ivašov u pravu, bilo mi je odmah jasno. Ali, kada sam nešto kasnije pročitao vlastiti redakcijski izvještaj od German- Foreig-Policy o jednoj najnovijoj “strateškoj” sudiji NATO-a, osjećao sam se vraćen u vreme kraja 30-ih i početkom 40-ih godina prošlog vjeka.

piše Svetisalv Kostić, 25.02.2008

+++

Iz podužeg teksta GFP “izvukao” sam one najbitije pasuse. Dovoljno da se uporedi, pa da se čovjeku digne kosa ali i da ga spopadne gnjev pri pomisli, u kakvo nacističko-fašističko društvo nastoji Tadic i njegova kamarila da odvuče Našu majku Srbiji.

I u Beogradu iz 1999 godine po zlu poznati njemački general Nauman i drugi vojno politicki stručnjaci NATO-a, u jednoj Studiji naručenoj od oružanih snaga SAD i Nemačke, insistiraju na prvom atomskom udaru ako bi na svetu bila dovedena u pitanje dominacija Zapada i njegov „način življenja“. Jedan od koautora dolazi iz podzemelja gruzijskih SS-veterana iz 2. Svjetskog rata integrisanih u američko-britanskoj “United Defense Industries”.

U studiji se zahtjeva kraj „Vestfalskog sistema“, po kojem je pre 350 godina stvorena ravnoteza snaga u Evropi. Od tada svako remetenje tog ugovornog sistema imalo je za posljedicu razarajuce ratove, pre svega u Evropi.

Vestfalski sistem je kodeks na kojem počiva Medjunarodno javno pravo (pax universalis). Autori studije izlažu da ratovima nisu potrebna ovlašćenja UN-a, ako se deklarišu napadima u cilju zaštite od „genocida“ i upućuje na „običajno pravo“.

Po autorima, „taj put stoji Natou otvoren ratovima protiv Jugoslavije, Iraka i Afganistana“. Autori Studije definisu Prvi atomski udar izričito „apsolutno nužnim“. Kao daljna sredstva preporučuju NATO-u vojne udare protiv sistema informacija stranih država t. j. potencijalnih žrtava, kojima mora da se oduzme mogužnost širenja informacija.

Zatim, nakon paralisanja protoka informacija, „razaranja i okupacije“ sledi oktroisanje jedne prelazne vlade čiju policiju i u pravosudje diktira pobjednik.

Autori studije naglašavaju da je za podizanje eskalacije u javnosti sve do atomskog rata neophodna saglasnost njihovog stanovništva u zemljama agresora. Pri tome ne sme da dolazi do „debata“ na „domovinskom frontu“, pod čijim bi posljedicama trpili vojni planovi preventivnog udara. Prema autorima, intervencija države u cilju očuvanja „odbrambene spremnosti“ mogli bi da postanu nužni.

Autori Studije preporučuju kao „recept“ na „medijskom frontu“ dominaciju selektvog izvještavanaj u emisijama vjesti na teliviziji i urarnim naslovima na prvim stranicama print medija. Studija predlaže, da totalistički društveni sistem vodi jedan politicki direktorijum iz SAD, NATO-a i EU. Pa nazdarovje, vi gaspadin Ivašov prav!

Autor: Svetisalv Kostić, 25.02.2008

+++

Vestfalski mir
Iz projekta Википедија

Vestfalski mir predstavlja seriju sporazuma, kojima je završen Tridesetogodišnji rat. Vestfalski mir je potpisan 24. oktobra 1648. između cara Ferdinanda III, nemačkih kneževa , predstavnika Holandije, Francuske i Švedske.

Španski sporazum, kojim je završen Osamdesetogodišnji rat potpisan je 30. januara 1648. Ugovorom su priznate nezavisnost Holandije i Švajcarske konfederacije. Ugovor o Pirinejima iz 1659. smatra se delom Vestfalskog sporazuma, a potpisale su ga Francuska i Španija.

Mnogi istoričari Vestfalski mir smatraju početkom moderne ere. Tim sporazumom stvorema je baza međunarodnog sistema suverenih država.

Pregovori su se odigravali u Minsteru i Osnabriku. To su dva grada udaljena 50 kilometara i nalaze se u današnjoj Severnoj Rajni-Vestfaliji i Donjoj Saksoniji. Švedska je želela Minster i Osnabrik, dok je Francuska predlagala Hamburg i Keln. Pregovori su zahtevali dva mesta, jer su protestantske i katoličke vođe odbijale da se međusobno sastanu. Katolici su koristili Minster,a protestanti Osnabrik.

Vestfalski sporazum sadrži 4 osnovna principa:

1. princip suvereniteta nacija-država i fundamentalno pravo samoopredelelja
2. princip pravne jednakosti među nacijama-državama
3. princip obavezujućih međunarodnih ugovora meću državama, dakle vezujućih ugovora
4. princip neintervencije jedne države u unutarnja pitanja druge države

Zbog tih principa Vestfalski ugovor iz 1648. je izuzetno značajan za međunarodne odnose. Tim ugovorom stvorena je baza modernog međunarodnog sistema nezavisnih nacija-država. U stvari, to je bio početak zakona među suverenim državama., po kome jedna drugoj garantira nezavisnost i pravo naroda na samoopredeljenje. Dva najvažnija nova principa su bili

* princip suvereniteta
* princip jednakosti nacija.

To su bile prave političke i pravne inovacije toga vremena.

Sporazum je definirao principe suvereniteta i jednakosti država, da bi se uspostavio trajni mir i prijateljstvo među državama, sa uzajamno prihvatljivim sistemom međunarodnog prava, baziranog na međunarodno vezujućim ugovorima. Po prvi put je uspostavljen sistem, koji je poštovao ljudska prava i bio je baziran na međunarodnom pravu, umesto na gruboj sili i pravu jačeg da određuje odnose među državama.

Bio je prisutan i peti princip, a to je ideja da pobednik treba da dade ustupke i da sarađuje sa ciljem da se postigne trajni mir. Ukratko ključno za Vestfalski mir je suverenitet nacija.
Rezultati

* Holandija je službeno stekla nezavisnost od Španije, čime se završio Osamdesetgodišnji rat
* Švedska je dobila Pomeraniju, Vizmar i Bremen
* vladari nemačkih država ponovo mogu odrediti veru njihove teritorije
* kalvinizam je postao službena vera
* nastale su nove sile: Švedska, Holandija i Francuska. Švedsko vreme kao velike sile bilo je kratkotrajno

Većina odredbi ugovora je delo kardinala Mazarena, koji je bio de fakto vladar Francuske, jer je kralj bio maloletan. Francuska je iz rata izašla u mnogo boljem položaju od bilo koje druge države, pa je Francuska većinom diktirala Vestfalski mir.

Drugi značajan rezultat je da je okončana ideja da Sveto Rimsko Carstvo ima duhovnu dominaciju nad ostalim hrišćanskim svetom. Nacionalne države postaju najviši nivo vlasti, koji ne odgovara nikom iznad.

* Svi su se priznali Augsburški mir iz 1555, po kome je vera kneza određivala veru države (lat. Cuius regio, illius religio)
* postoje teritorijalne promene

o Francuska je dobila biskupije Mec, Tul, Verden i habzburški deo Alzasa (ne uključuje Strazbur ili Miluz). Dobila je i glas u nemačkom Rajhstagu
o Švedska je dobila Zapadnu Pomeraniju i biskupije Bremen i Štetin. Dobila je kontrolu nad velikim delom ušća Odre, Labe i Vezera i dobila je glas u nemačkom Rajhstagu
o Bavarska je dobila glas u carskoj skupštini knezova izbornika
o Brandenburg (kasnije Pruska) dobio je Istočnu Pomeraniju i buskupije Magdeburg i Halberštat
o Švajcarska je priznata kao nezavisna država
o Protestantska Holandija je službeno priznata kao nezavisna. Dotad je bila u španskom posedu.
o Različite nezavisne nemačke države (oko 360) dobijaju pravo da vode vlastitu spoljnu politiku, ali ne smiju da vode rat protiv Svetog Rimskog Carstva. Celo carstvo može da vodi ratove i potpisuje ugovore.
o Zabranjuje se izbor cara pre nego što je postojeći mrtav
o Rajnski Palatinat je podeljen između Karla I Ludviga Palatinskog i Maksimilijana I Bavarskog, dakle između protestanata i katolika. Protestanti dobijaju zapadni deo blizu Rajne, a Maksimilijan dobija gornji Palatinat, u današnjoj Bavarskoj.

Značaj

Vestfalski mir je označio početak modernih nacionalnih država („vestfalskih država“), čime je započela i moderna diplomatija. Prvi put je priznat suverenitet svake države. Ratovi posle toga ne vode se oko vere, nego oko države. To je omogućilo katolicima i protestantima da postanu saveznici unutar svojih država. Vestfalski mir je zacementirao i podelu Nemačke, sprečavajući je da se ujedini u jednu nacionalnu državu. Često se ističe da je Vestfalski mir temelj za proučavanje međunarodnih odnosa.

Moderni pogledi

Na simpozijumu održanom 1998. (350 godina Vestfalskog mira) o političkoj relevantnosti Vestfalskog mira, Havijer Solana je izjavio da su „humanost i demokratija bili dva principa, koji nisu bili relevantni za originalni vestfalski poredak“, pa je dao kritiku da „vestfalski sistem ima svoje granice. Princip suvereniteta, na kome se zasniva proizveo je bazu za rivalstva umesto saveza država, isključenja umesto integracije“.

Tokom 2000. godine nemački ministar spoljašnjih poslova Joška Fišer je izjavio da je zastareli sistem evropske politike zasnovan na vestfalskom poretku „Ključni koncept Evrope nakon 1945. godine bio je i još uvek je odbijanje principa ravnoteže snage i hegemonističkih ambicija individualnih država, što se pojavilo nakon vestfalskog mira 1648. godine. To odbijanje je uzelo oblik mešanja vitalnih interesa i transfer suverenih prava država nacija na nadnacionalne evropske institucije“.

Posle madridskih napada Al Kaida je objavila da „međunarodni sistem zapada izgrađen posle Vestfalskog mira će propasti i nastaće novi sistem zasnovan na liderstvu moćne islamske države“.

+++

Spoljašnje veze [uredi]

• tekst sporazuma – na engleskom
• Tekst sporazuma na engleskom
• Tekst sporazuma Tekst Vestfalskog mira i prevodi na neke jezike (Nemački, francuski, engleski, italijanski, španski, švedski).
• Ugovor u Osnabriku puni tekst na nemačkom
• Ugovor u Minsteru puni tekst na nemačkom
• Mapa Nemačke nakon Vestfalskog mira