Вести

Ruždi Ušaku se rodio u Ulcinju 1938. godine, u jednoj pomorsko-ribarskoj porodici, prispela tu iz Turske, iz grada Ušak, negde

U vezi knjige Ruždi Ušaku-a piše: Prof. Dr Kaplan BUROVIĆ, akademik

+++

pre samog oslobođenje Ulcinja od turskih okupatora. Tu je završio i osmogodišnju školu na albanskom jeziku, dok je srednje obrazovanje stekao u Prištini, Učiteljska škola, a više u Sarajevo, na Filozofskom fakultetu (grupa za francuski jezik i književnost + latinski jezik). Duž universitetske godine 1962/63 završio je peti stepen francuskih studija u Parizu, gde je dobio Višu diplomu Modernih francuskih studija (Diplôme Supérieur d’Etudes Françaises Modernes). Godine 1972. magistrirao je na Filološkom fakultetu u Beogradu sa temom „Idiomatički izrazi u savremenim tekstovima francuskog i srpsko-hrvatskog jezika“. Na istom fakultetu brani i doktorsku disertaciju.

Bio je redovni profesor Universiteta u Prištini, putovao po svetu i uzimao učešće po naučnim skupovima, sarađivao sa mnogim organima štampe na nekoliko jezika, a bavio se i prevodilačkim radom. Do sada je objavio na albanskom jeziku ove knjige, sve u Pruštini: FILOLOŠKA ISTRAŽIVANJA (1981), PARALELE POETSKOG GOVORA (1986) i ULCINJ U TRAGOVIMA VEKOVA (1991). Na srpskom jeziku objavio je studiju HIPOTETIČNE REČENICE SA SI U SAVREMENOM FRANCUSKOM JEZIKU KNJIŽEVNIH TEKSTOVA (Priština 1983).

Dr R.Ušaku ceni se za njegove studije iz francuske sintakse, sa komparativnom tematikom. Kao takav uveden je i u LEKSIKONU crnogorske kulture.

U knjizi ULQINI NË GJURMËT E SHEKUJVE (= ULCINJ U TRAGOVIMA VEKOVA) on pokušava da nam prikaže prošlost i sadašnjost Ulcinja sa naučnog i profanog stanovišta, uvek u brazdi poznatih veliko-albanskih pretendiranja, da su Albanci tobože autohtoni i Iliri, da su starosedeoci u Ulcinju (a mi, Sloveni, prezreni DOŠLJACI !), tobože da grad ima isključivo albanski karakter, što nehotice pobija samopriznanjem da je i sâm on (Albanac !) poreklom iz Turske. Ušaku prećutkuje sve što je u Ulcinju slovensko, srpsko-crnogorsko. Ponešto, kao Balšiće, Kaplana Burovića, Resulbegoviće i sve druge albanizira, kao što je, po svemu izgleda, i sâm albanizirani Turčin. Tretirajući Burovića kao Albanca, kao jedinog savremenog intelektualca vanrednog značaja za Ulcinj i njegov kulturni razvoj, on citira tri njegova dela: roman FANOLA, novelu MORNAREVA VERENICA i pripovetku BARBA HIMO, opet prećutkujući da su ta dela napisana na srskom jeziku (što sasvim dobro zna !) i da se u njima govori pre svega o Crnogorcima Ulcinja. On govori i o hafuzu Ali Ðoki, zvanom Ulqinaku, ali prećutkuje da je poreklom iz Dukađina (Severna Albanija !), znači nije ni najmanje „autohtoni“ Albanac. Bože sačuvaj da o njemu kaže i istinu, da je bio u službi turskih okupatora, ne samo protiv Crnogoraca, već i protiv samih Albanaca. On ga tretira po službenoj liniji albanskih falsifikatora istorije. Govori i o Sabetaj Ceviu, Jevreju iz Izmira (Turska), koga su Turci prognali u Ulcinj, objavljuje mu i fotografiju, ali nikako da i površno spomene bilo koju ličnosti iz crnogorske istorije, koja je vladala Ulcinjem i ima tu svoj grob, kao što su Ðorđe Nemanjić, poznat kao Kralj Ulcinja, pa Kraljica Jelena (koja je gradila i restaurirala crkve u Ulcinju i okolini), pa Carica Jelena (udova Cara Dušana, koja je kovala u Ulcinju i svoj novac) i puno drugih srpsko-crnogorskih ličnosti iz istorije ovog grada. Štoviše, on ne spominje ni slavnog vojvodu Arslan-bega Resulbegovića (prvog gradonačelnika Ulcinja posle oslobođenja od turskog ropstva), niti majora i senatora Selim-bega Resulbegovića, koji su ostavili tako lepo ime i učinili tako velika dobra gradu i narodu, pa i samim Albancima. Bože sačuvaj i kojeg pravoslavnog Crnogorca!

Istina je da ne spominje ni albanske ratne zločince, kao što su Cafo-beg i Hasan Isufi, koji su i u Albaniji osuđeni kao takvi, jer su i tamo ubijali, žarili i palili u saradnji sa italijanskim i nemačkim fašističkim okupatorima.

Knjiga R.Ušaku je destruktivna i služi indoktriniranju Albanaca lažima, neistinama, falsifikovanom istorijom, fantastikom, legendama, izvitoperenim mitovima i mitemama, izmišljenim pričama i, sve u svemu, veliko-albanskim neprijateljstvom prema našem narodu i našoj domovini.

Ovo nije prvi put što se ja kritički osvrćem na stvaranje dr Ruždi Ušaku. Još 1991. godine, iz Tirane, ja sam mu kritikovao za falsifikaciju njegovu studiju „Gjurmëve të vazhdimsisë së BINDIT ilir në mitologjinë e gjuhën shqipe“ (= Tragovima ilirskog BINDA u albanskoj mitologiji i jeziku)¹⁾, zatim studiju „Roman me syzhe shqiptaro-ballkanik“ (= Roman sa albansko-balkanskom tematikom) i koješta drugo, slično, gde se on udaljuje od naučnog tretmana i otvoreno naginje prema falsifikovanoj istoriji albanskog naroda, pa i sâm falsifikuje, stavljajući se ovako u službi veliko-albanskih ekstremnih nacionalista, šovinista i rasista, njihove politike i njihove ekspanzije, njihovog očitog neprijateljstva prema susednim narodima sa Albancima. Zato sam ga otvoreno i konstruktivno kritikovao. Do danas nisam primetio nikakvo reagovanje sa njegove strane. Ali su ga zato uzeli « u odbranu » demaskirani veliko-albanski nacionalisti, šovinisti i rasisti, kojima sigurno prija njegova falsifikovana istorija i „dokumentacija“, ono što piše o njima i njihovim stremljenjima ovaj Ruždi Ušaku, pa ih – sledstveno – iritira i draži ovo što pišem ja o njemu i njegovom stvaranju, njegovim antinaučnim stavovima, njegovim falsifikatima, koji mu ne služe na čast ni kao običnom građaninu savremenog sveta, posebno naše zemlje, kamoli i kao naučnom radniku, doktoru nauka, visoko cenjenom od nas²⁾. Sledstveno, on ne zaslužuje da se u pozitivnom smislu spominje u našem pomenutom LEKSIKONU, jer u crnogorskoj kulturi nije doprineo ništa. Njegovo je mesto među negativnim ličnostima, koje su svesno i namerno huškale albanski narod protiv našeg naroda.

Prof. Dr Kaplan BUROVIĆ, akademik

______________

1) Ovaj je članak napisan u Ulcinju, septembra 1993. godine, ali zbog sabotiranja, koje se čini mom stvaranju, jedva sam stigao da ga objavim na albanskom jeziku u reviji YLBERI God. VI, Br. 7, Ženeva, juni 1998, str. 40.

2) Praksa ovih Albanaca je da napišu nešto pozitivno za naš narod, da se doktoriraju i afirmuraju pozitivno, zatim se ujedinjuju sa svim ostalim prema nama neprijateljski raspoloženim Albancima.

I-N SERBSKE – 14.IV.2011.

LAJME – 16.IV.2011.