Вести

Saopštenje Svetog arhijerejskog sabora SPC. Vanredno zasedanje Svetog arhijerejskog sabora Srpske pravoslavne crkve, pod predsedništvom najpre Njegovog Visokopreosveštenstva Mitropolita zagrebačko-ljubljanskog G. Jovana, zamenika Njegove Svetosti Patrijarha srpskog

 izvor: PRAVOSLAVLJE,  1990. god. broj 570, strana 1

+++

G. Germana, a potom novoizabranog Patrijarha srpskog, Njegove Svetosti G. Pavla, održano je u Patrijaršijskom dvoru u Beogradu, u vremenu od 30. novembra do 6. decembra 1990. godine.

Pre početka rada, Sabor je uzneo Gospodu molitvu za pokoj duše svog tek preminulog člana, blaženopočivšeg Episkopa gornjokarlovačkog Simeona.

Vanredno zasedanje Svetog arhijerejskog sabora ove godine se pretvorilo u zasedanje Izbornog Sabora za izbor Patrijarha srpskog, zbog dugotrajne teške bolesti dokazane nemoći Njegove Svetosti Patrijarha srpskog G. Germana, potrvđene stručnim nalazom Konzilijuma lekara Vojnomedicinske akademije u Beogradu. Izrazivši toplu blagodarnost Njegovoj Svetosti Patrijarhu G. Germanu za njegovo dugogodišnje požrtvovano služenje na prestolu Svetog Save, Sabor je razrešio našeg teško obolelog Patrijarha svih patrijaraških dužnosti i obaveza. Zatim je Sabor, tajnim glasanjem izabrao trojicu kandidata, a onda je na apostolski način, žrebom, konačni izbor pao na Episkopa raško-prizrenskog G. Pavla.

Novoizabrani Arhiepiskop pećki, Mitropolit beogradsko-karlovački i Patrijarh srpski G. Pavle ustoličen je 2. decembra 1990. godine u Sabornoj crkvi u Beogradu. U svojoj pristupnoj besedi novi Patrijarh je uputio verujućem srpskom pravoslavnom narodu, pravoslavnoj vaseljeni, hrišćanskom svetu i svim ljudima dobre volje poruku mira i ljubavi.

Sabor je odlučio da iduća godina bude posvećena liturgijsko-molitvenom obeležavanje 50-godišnjice stradanja Srpske pravoslavne crkve i srpskog naroda (1941-1991), a osobito genocida iz vremena rata, da bi se tako u našem narodu negde obnovio, a negde tek probudio duh svedočenja Hristove pravde i istine svim bićem, pa i do krvi, kao i svest da svako stradanje, pa i najnovija, pedesetogodišnja Golgota naše Crkve i našeg naroda, jeste „krsta dobrodjetelj“, i da nema većeg Božjeg dara čoveku i narodu od nošenja iskupiteljskih rana Hristovih na svom telu.

Sabor poziva svo sveštenstvo i verni narod da i dalje revnosno radi na otkrivanju posmrtnih ostataka nevino pobijenih u ratu i posle rata i na njihovom dostojnom sahranjivanju u svetim hramovima i kriptama ili na drugom osvećenom i prikladnom mestu.

Sabor je najveću pažnju posvetio iznalaženju duhovnih lekova za dve duboke rane na organizmu Srpske crkve – dva raskola, jedan u zemlji (takozvani Makedonska pravoslavna crkva), a drugi u dijaspori (takozvana Slobodna Srpska pravoslavna crkva). U oba slučaja Sabor smatra najcelishodnijim metodom neposredni dijalog sa odeljenom braćom.

Primivši dugoočekivani odgovor Biskupske konferencije Jugoslavije na saborsko pismo od juna 1989. godine, Sabor sa dubokim žaljenjem konstatuje da je netolerantni stav jednog dela rimokatoličkog sveštenstva i inteligencije u Jugoslaviji prema Pravoslavnoj crkvi, posebno Srpskoj, doveo ekumenske odnose u našoj zemlji gotovo na mrtvu tačku. Ipak, Sabor ostaje otvoren za bratski dijalog i činiće sve što može da se klima u međucrkvenim odnosima poboljša.

Sabor se sa dužnom pažnjom pozabavio i problemima naših bogoslovskih škola i crkvene prosvete uopšte, kao i mogućnošću uvođenja veronauke u škole uz paraleleno čišćenje nastavnih programa od ideološke zagađenosti ateizmom, o čemu će naša Crkva povesti dijalog sa odgovarajućim institucijama društva i države. Sabor s pravom očekuje od roditelja da će svoju decu redovno slati na časove verske nastave.

Posebnu pažnju Sabor je posvetio pitanju što skorijeg dovršenja nove zgrade Bogoslovskog fakulteta, te najviše naučno-bogoslovske ustanove naše Crkve, i apeluje na sav pravoslavni srpski narod, kao i na sve dobronamerne ljude, da svojim prilozima pomognu dovršenje nove zgrade fakulteta.

Pozvavši odgovarajuće stručnjake u zajedničko zasedanje, Saborski Oci su razmatrali pitanja vezana za dalje radove na Spomen-gramu Svetog Save na Vračaru, tom zavetnom Hramu svih Srba sveta.

Svojatanje manastira Svetog Prohora Pčinjskog od onih kojima on nikada nije pripadao, staljinističko-brozovski sadržaj Memorijalnog muzeja ASNOM-a i ometanje monaškog života u Manastiru motivisali su Sabor da potvrdi odluku Svetog arhijerejskog sinoda o iseljenju tog Muzeja iz Manastira.

Ponovo je ukazano na jevanđelsku istinu i mnogovekovno kanonsko načelo da je Crkva iznad prizemene politike i svih stranaka, da ona ne deli nego sabira i ujedinjuje, pa stoga poziva sve verne da ne zaboravljaju da su svi Jedno Telo Hristovo u svetom Pričešću, nezavisno od političkih opredeljenja i stranačke pripadnosti. Sabor posebno naglašava da je nedopustivo svako profesionalno bavljenje sveštenih lica politikom, a pogotovu njihovo aktivno angažova- nje u strankama.

Broj 962, Rubrika Događaj

1990. god. broj 570, strana 1