Вести

Politika do skora nije bila egzaktna nauka, ali pošto se promenilo mnogo toga što nismo ni sanjali da može da se promeni, ni ona nema razloga da ostane što je bila.

Dragan Vidaković, 09.04.2010

+++

U jednoj strogo aksiomatski zasnovanoj novoj politici izjavu Henri Kisindžera: “nije dobro biti američki neprijatelj, ali je mnogo gore biti američki prijatelj”, možemo da uzmemo za osnovni postulat. Tada su ostale izjave američkih zvaničnika, pa i ove beogradske američkog zamenika državnog sekretara Džemsa Stajnberga-“malog Holbruka”- samo jednostavne posledice te političke aksiome “paralelnosti”,

U tako postuliranom “hiperboličkom” političkom prostoru moguće je stoga reći i da su “odnosi Sjedinjenih Američkih Država i Srbije odlični”, te da je “Srbija ključni partner SAD u regionu.”

Deluje nestvarno? Pa naravno! Kao što je nama naviklim na svet Euklidove geometrije potpuno stran svet geometrije Lobačevskog-Boljaija (stran je bio čak bio i takvom matematičkom geniju kao što je veliki Gaus), tako nam je i svet politike američkih “krivih” prostora teško prihvatljiv jer ga gledamo očima odavno utreniranim na neke druge postulate.

Nije lako naime dosadašnjim načinom rasuđivanja prihvatiti da su odnosi Srbije i Amerike odlični. “Odlični odnosi” međutim u ovoj novoj političkoj geometrije imaju sasvim drugačije značenje od onoga na koje smo navikli, pa bi shodno novoj politčkoj stvarnosti oni mogli postati još bolji ukoliko Amerika primeni prema Srbiji još radikalnije mere od ovih koje su dovele samo do “odličnih odnosa”.

Ako smo pod pritiskom sankcija, bombardovanja, otimanja Kosova i istrajavanju na njegovom odvajanju od Srbije postali “ključni američki partner u regionu”, zar po logici te “hilpeboličke” politike ne možemo da zaključimo da će: što nas više pritežu, bombarduju, cepaju-“holbrukuju” jednom rečju, naši odnosi biti sve bolji i bolji, i sve što smo manji i slabiji postajaćemo sve ključniji.

Da je komunizam bio najgori sistem valjao je što je postojao bar samo zbog naslova komedije Jovana Kesara, premijerno izvedene 14. listopada 1972. u Zagrebu, u Gradskom dramskom kazalištu “Gavela”, u režiji Dina Radojevića : “Da li je moguće, drugovi, da smo svi mi volovi?” Digresija, reći će neko? Nije! Asocijacije su čudo.

Dragan Vidaković