Вести

Podsećamo na FELJTON (na žalost nepotpun??!) dnevnih novina „BLIC“ pod naslovom „Stradanje Srba i nealbanskog stanovništva na Kosovu i Metohiji“ (1,2,5,6,7,8,9,10)

izvor: BLIC NEWS; godina 2001,

+++

Podaci o zločinima „OVK“ u periodu od februara 1998. do kraja juna 1999. godine i nakon povlačenja snaga VJ i MUP sa Kosmeta. Ubistva, otmice, uništavanje sela, prinudno iseljavanje nealbanskog stanovništva. Logori i zatvori za Srbe. Ko i kako je obučavao i finansirao „OVK“? Kfor i Unmik nisu zaustavili napade na Srbe.

Donošenjem Ustavnog okvira za Kosovo i najavom održavanja izbora krajem ove godine, aktuelizovan je problem položaja Srba i nealbanskog stanovništva na Kosmetu, kao i pitanje obezbeđivanja uslova za povratak prognanih Srba. Skupština Srbije zatražila je da se još jednom preispitaju odredbe Ustavnog okvira i ocenila da ovaj dokument nije u skladu sa Rezolucijom 1244 Saveta bezbednosti UN. Takođe, izlazak Srba na izbore uslovljen je stvaranjem uslova za njihov ostanak na Kosovu i bezbedan povratak prognanih Srba.

„Blic“ će u nekoliko nastavaka, ovim povodom, preneti delove dokumenta u kome se precizno navode svi relevantni podaci o napadima pripadnika „OVK“ na Srbe, ubistvima, otmicama…

U periodu od februara do kraja 1988. godine pripadnici „OVK“ izvršili su 37 napada na naseljana mesta. Najdrastičniji slučajevi zabeleženi su:

13. maja napadnuto je selo Bratotin, SO Orahovac, posle čega se iselilo 30 Srba,

30. maja napad na Dečane, ranjena dva pripadnika MUP-a,

U maju i junu napadnuta sela Rudnik, Kostre, Radiševo, Pantina (otet bračni par Miljković, sudbina nepoznata, srpske kuće spaljene), većina srpskog stanovništva proterana.

U julu stalni napadi na Orahovac i okolna srpska sela. Ubijena četiri civila, 32 kidnapovana, 11 zlostavljano pa pušteno, u selu Zočište zapaljeno 55 kuća,

Istog meseca zbog stalnih napada i upada u sela Krligate, Seljance, Balince proterana većina Srba.

U avgustu, zbog stalnih pretnji i napada, Srbi napustili sela Vrbnica i Donje Vinarce, a do kraja godine zbog stalnih napada bez Srba ostala brojna sela u SO Klina, Podujevo, Vučitrn…
Ubistva i otmice

Od februara do kraja 1998. godine, pripadnici „OVK“ izvršili su 55 napada u kojima je ubijeno ili ranjeno više desetina srpskih civila, pripadnika VJ i MUP-a Srbije.

U istom periodu evidentirana su 33 slučaja otmice i dva slučaja protivzakonitog zatvaranja civila srpske nacionalnosti.

Na površinskom kopu „Belaćevac“ kidnapovani su Mirko Milana Buha i Žarko Milorada Spasić iz Prištine.

U selu Leočine kidnapovano je sedam osoba iz porodice Šmigić, od kojih su Slobodan i Cvetko pušteni dok se ništa ne zna o sudbini Dostane, Milosava, Sultane, Radomira i Aleksandra Šmigića.

U selu Vrševcu, SO Lipljan, otet je Siniša Vojislava Blagojević, a utvrđeno je da je otmicu izvršio član porodice Čadraku iz istog sela.

U selu Opteruša oteti članovi porodice Božanić, žene kasnije puštene, a o muškarcima se još uvek ništa ne zna. Učesnici otmice su bili Alija i Ganija Batići, Jupa Kabaši i Sedat Krasnići.

Prilikom zauzimanja Orahovca, pripadnici „OVK“, kako se procenjuje, odveli u nepotznatom pravcu „više stotina civila“.
Prinudna iseljavanja

U toku 1988. godine pod pritiskom pripadnika „OVK“, prinudno je iseljeno srpsko stanovništvo iz sledećih sela: Velika Reka, Obrandža, Lapaštica, Perane, sa područja SO Srbica iseljena 31 porodica, sa područja SO Vučitrn 57 porodica…

U istom periodu evidentirani su brojni slučajevi pritisaka na Srbe na njihovim radnim mestima, napadi na pripadnike VJ i MUP-a, napadi na objekte u vlasništvu Srba, kao i pokušaji ilegalnog prelaska granice između Albanije i Jugoslavije…

izvor: BLIC feljton; 8. jun 2001.

+++

Politički i vojni cilj „Nacionalnog fronta“

Stradanje Srba i nealbanskog stanovništva na Kosovu i Metohiji (2)

Podaci o zločinima „OVK“ u periodu od februara 1998. do kraja juna 1999. godine i nakon povlačenja snaga VJ i MUP sa Kosmeta. Ubistva, otmice, uništavanje sela, prinudno iseljavanje nealbanskog stanovništva. Logori i zatvori za Srbe. Ko i kako je obučavao i finansirao „OVK“? Kfor i Unmik nisu zaustavili napade na Srbe.

U prvoj polovini 1999. godine, do završetka agresije NATO i povkačenja VJ i MUP sa Kosova, pojačani su napadi pripadnika „OVK“ na srpsko civilno stanovništvo, jedinice Vojske Jugoslavije i srpsku policiju. U tom periodu zabeleženo je 39 napada na naseljena mesta, 502 slučaja koja su za posledicu imala ubistva ili ranjavanja civila, pripadnika VJ i MUP i 189 slučajeva otmice Srba.

Nastanak „OVK“

Termin „Oslobodilačka vojska Kosova“ (OVK), prvi put se pojavio početkom devedesetih godina. Politička rukovodstva svih uticajnih partija Albanaca sa Kosova, početkom 1990. godine, definišući zajedničke ciljeve delovanja, formirale su „Nacionalni front za oslobođenje Kosova“. Navedena organizacija je u svom sastavu imala dva pravca delovanja. Prvi – da se političkim sredstvima rešava problem Kosova, i drugi – formiranje „OVK“, koja bi oružanim putem obezbedila stvaranje „Republike Kosovo“.

U široj javnosti, inače, tzv. OVK se prvi put oglasila u februaru 1996. godine, kada je preuzela odgovornost za izvršene terorističke napade na objekte na Kosmetu u kojima su bili smešteni Srbi prognani iz Republike Srpske Krajine. Pripadnici „OVK“, naoružani u uniformi, sa amblemom „OVK“ pokazali su se javno prvi put 29. novembra 1997. godine u selu Lauša, opština Srbica, na sahrani ubijenog teroriste Hašita Gecija, a u inostranstvu 10. decembra 1997. godine u Bonu (promoter je bio terorista Džafer Šatri, za kojim je raspisana poternica jugoslovenskih vlasti).

Ciljevi, metode i načini izvođenja akcija ukazuju na izuzetno militantnu organizaciju koja ne prihvata miran način rešavanja problema.

Pored „lokalnih pripadnika“, prve organizovane grupe iz inostranstva pristigle su na prostor Kosova, u avgustu i novembru 1995. godine. Štab tzv. OVK u početku se nalazio u Podujevu.
Način delovanja

Samo u toku 1998. godine teroristi na KiM izvršili su 1.774 oružana napada od čega: 1.017 na pripadnike MUP-a (ubijeno 117 i ranjeno 400 pripadnika), 711 napada na građane i njihove objekte (ubijeno 175 građana i teže ili lakše ranjeno 162, svih nacionalnosti) i oteli više od 230 lica raznih nacionalnosti.

Pojedini oblici neprijateljske delatnosti sa teritorije protiv VJ tokom 1998. godine imali su teške posledice po bezbednost i živote njenih pripadnika, što se naročito odnosi na delatnost albanskih separatista i terorista na Kosovu i Metohiji, jer su u neposrednim oružanim sukobima poginula 37, ranjena 106 i kidnapovana dva pripadnika VJ (jedan ubijen i jedan oslobođen).

Do formiranja „komandne strukture“ jedinice tzv. OVK su bile pod komandom nekoliko lokalnih komandanata koji su komandovali jedinicama veličine do bataljona, formiranih kao nezavisne grupe, udružene u regionu koji dele i na kojem izvode akcije.

Delatnost albanskih separatista i terorista na Kosovu i Metohiji, organizovanih u tzv. Oslobodilačku vojsku Kosova, bila je koordinisana i usmeravana iz inostranstva. To je bila najveća opasnost po bezbednost SRJ i VJ, kako zbog međunarodne podrške koju su imali, tako i zbog načina sprovođenja delatnosti. Albanski separatisti i teroristi su, osim političkih (javnih i tajnih), masovno primenjivali obaveštajnu, subverzivno-propagandnu i terorističku delatnost, koje su bile u funkciji potpune internacionalizacije „kosovskog problema“ i stvaranje uslova za ostvarenje krajnjeg, strategijskog cilja – otcepljenja Kosova i Metohije i razbijanje teritorijalnog integriteta i suvereniteta Srbije i SRJ.

Teroristička delatnost albanskih separatista i terorista protiv VJ u 1999. godini, do početka agresije NATO pakta na SRJ, u toku i posle prestanka agresije, bila je vrlo intenzivna, a sprovodilo ju je više hiljada terorista od kojih je preko 3.000 identifikovano, a mere organa MUP-a, civilnog i vojnog pravosuđa preduzete su prema više od 1.000 lica. Nasilni oblici terorističko-ekstremističke delatnosti imali su teške posledice po pripadnike VJ (u napadima albanskih terorista ubijeno je 116, ranjeno 132, kidnapovano 36 lica i nestao 21 pripadnik VJ.

Osnovni oblik delatnosti albanskih separatista i terorista iz „Oslobodilačke vojske Kosova“ protiv VJ bio je oružano nasilje i terorizam koji su do početka agresije NATO izvršavali u grupama koje su brojale od pet do 50 naoružanih terorista.

Pored intenzivnih oružanih napada na pripadnike VJ na granici prema Albaniji i na teritoriji SRJ, najčešće iz zaseda i prilikom dejstva avijacije NATO, teroristi su sistematski zaprečavali teritoriju pod njihovom kontrolom (minirali su puteve, propuste, mostove, useke, postavljali razne vrste prepreka i dr.) i obavljali su obaveštajno-izviđačku delatnost za vlastite i potrebe NATO agresora, koje je agresor koristio za planiranje i izvođenje vazdušnih udara po sastavima VJ na Kosovu.

izvor: BLIC feljton; 9. jun 2001.

+++

Logori i privatni zatvori na Kosovu

Stradanje Srba i nealbanskog stanovništva na Kosovu i Metohiji (5)

Podaci o zločinima „OVK“ u periodu od februara 1998. do kraja juna 1999. godine i nakon povlačenja snaga VJ i MUP sa Kosmeta. Ubistva, otmice, uništavanje sela, prinudno iseljavanje nealbanskog stanovništva. Logori i zatvori za Srbe. Ko i kako je obučavao i finansirao „OVK“? Kfor i Unmik nisu zaustavili napade na Srbe.

U srpskim enklavama na (Kosovska Mitrovica, Leposavić, Kosovo Polje, Zubin Potok…) ostalo je oko 50.000 Srba koji su uprkos prisustvu međunarodnih snaga i dalje izloženi svim vidovima pritisaka, ucena, pretnji i otvorenog nasilja, što usložava njihov opstanak i prisiljava ih na pojedinačan ili grupni egzodus. To potvrđuju podaci da je nakon dolaska i razmeštaja snaga Kfora i Unmika registrovano 5.259 terorističkih napada na imovinu i lica (od čega 4.852 napada na Srbe) u kojima je život izgubilo 1.055 lica (Srba 893), ranjeno 1.045 lica, oteto i nestalo 1.065 lica (Srba 869). Uništeno je (spaljeno, minirano itd.) oko 50.000 stambenih objekata, uglavnom vlasništvo Srba i Roma.

Na Kosmetu, u „radnim logorima“ tzv. OVK nalazi se oko 345 ljudi. Radi se, pre svega, o Srbima – civilima koji su oteti iz svojih kuća. Srpski zarobljenici u toku dana rade na izgradnji porušenih albanskih kuća, a noć provode u tim ruševinama pod kontrolom straže. U Albaniji se nalazi još oko 350 lica srpske nacionalnosti, koji su „zarobljeni na Kosovu“. Za Albance je ovo „važnija grupa zarobljenika“, jer se u njoj nalaze „značajnija lica“ kao što su pripadnici VJ i MUP-a Srbije. Oni su izdvojeni radi eventualne zamene za Albance koji se nalaze u srpskim zatvorima, a zatvoreni su u albanskim državnim zatvorima, podeljeni u više grupa.

Na Kosovu postoje i privatni zatvori u kojima su zarobljeni pripadnici VJ, MUP-a i ostali građani, većinom Srbi. Njihove mikrolokacije se menjaju zbog procena da bi mogle biti otkrivene od strane humanitarnih organizacija. Na teritoriji Albanije postoje najamnje tri ovakva zatvora sa oko 300 Srba (Tropoja, Bajram Curi i Kuks), i u Makedoniji jedan (Gostivar).

Kada se radi o zatočenim pripadnicima VJ, vođe albanske narko-mafije postavljaju uslov da njihov otkup mora biti u DM i to najmanje 15.000 po osobi.

Dva odvojena logora nalaze se istočno od mesta Junik, u šumi prema Juničkim planinama. Pored njih postoje logori i u selu Dragobilje (u neposrednoj blizini Mališeva) i u samom selu Žur. U logorima se nalazi veći broj zarobljenih Srba i pripadnika VJ i MUP-a. Zarobljenici su obučeni u uniforme „OVK“, kako se ne bi otkrila stvarna namena logora, prilikom obilaska humanitarnih delegacija.

Ustaljena praksa na KiM je da ako rodbina zarobljenika želi da vidi nekog od svojih čanova porodice, mora položiti 15.000 do 20.000 nemačkih maraka, u zvisnosti od položaja koje je to lice imalo tokom ratnih dejstava na Kosovu. Na Kosovu i dalje funkcionišu zatvori za uhapšene i kidnapovane Srbe, u zoni odgovornosti italijanskog kontingenta Kfora, gde se nalazi oko 500 zarobljenika koji su raspoređeni, uglavnom u selima u rejonu Reka (između Šakovice i Dečana).

Zatvori su na lokacijama u selu Pljančor, Pacaj i Batuša. Najveći zatvor je u selu Dubrava – Istok, gde je u objektima nekadašnjeg poljoprivrednog dobra zatvoreno 141 lice.

Zatvori tzv. OVK u kojima se nalaze i zlostavljaju Srbi su:

• – selo Jezerce, pored Uroševca,
• – zgrada zemljoradničke zadruge sela Maćine, kod Orahovca,
• – u rejonu Batlavskog jezera, prema Podujevu (nepotvrđen objekat)
• – selo Mališevo (upravnik zatvora Jakup Hoti iz sela Crni Lug)

Srbi, koji su kidnapovani od strane terorista, nalaze se i u sledećim privatnim zatvorima:

Selo Labljane – privatni zatvor koji drže braća Bekim i Gazmend Avdulji i Ljan i Ramadan Abazi.

U opštini Podujevo, gde se nalaze Srbi sa cele teritorije KiM, privatni zatvori nalaze se u selima: Majance, Srkole, Glavnik, Duz i Orlane. Dosadašnji privatni zatvor u selu Zloć nedavno je premešten u selo Račak kod Štimlja. Deo kidnapovanih Srba prebačen je u Albaniju, u gradove Tropoju i Bajram Curi, koje teroristi imaju nameru da razmene za zatvorene Albance koji se nalaze u zatvorima u Srbiji.

U zatvoru u Svoj Reci, od juna meseca 1999. godine, nalazi se zarobljeno 15 Srba, za koje lokalni komandant Ismet Tara čeka razmenu. U pismu iz zatvora u Suvoj Reci, napisanom 10.04.2000. godine, koje su potpisali Srećko i Srđan Vitanović, pominju se dva pripadnika VJ (rezervisti), oteti 13.09.1999. godine: Jovanović Slobodana Ivica iz Pančeva i Rašović Dragan iz Kruševca. Predmet Ivice Jovanovića se vodi u odeljenju za nestale osobe Unmika pod brojem 1999-0001999. U Suvoj Reci je otkriveno i vozilo VJ, registarski broj K6267, čiji je vozač bio Ivica Jovanović iz Pančeva.

Kfor raspolaže preciznim podcima, ne samo o većem delu lokacija zatvora, već i o Srbima koji su u zatvorima boravili ili još borave. Ovi podaci čuvaju se u najstrožoj tajnosti, kako se ne bi saznala istina o albanskim zločinima.

izvor: BLIC feljton; 11. jun 2001.

+++

Kfor nije zaštitio Srbe na Kosovu

Stradanje Srba i nealbanskog stanovništva na Kosovu i Metohiji (6)

Podaci o zločinima „OVK“ u periodu od februara 1998. do kraja juna 1999. godine i nakon povlačenja snaga VJ i MUP sa Kosmeta. Ubistva, otmice, uništavanje sela, prinudno iseljavanje nealbanskog stanovništva. Logori i zatvori za Srbe. Ko i kako je obučavao i finansirao „OVK“? Kfor i Unmik nisu zaustavili napade na Srbe.

Razmeštaj snaga Kfora na Kosmetu nije doprineo prestanku napada i pritisaka na srpsko i nealbansko stanovništvo. Nije do kraja realizovan ni dokument iz juna l999. godine pod nazivom „Obavezivanje o demilitarizaciji i transformaciji OVK“, jer se ispostavilo da je jezgro „OVK“ postalo okosnica novoformiranog Kosovskog zaštitnog korpusa, pogotovo kada je reč o njegovom komandnom kadru.

Sve je to uticalo da se nastave napadi na preostale Srbe i njihovu imovinu. U periodu od povlačenja snaga VJ i MUP sa Kosova registrovano je 27 napada na srpska sela, 151 slučaj napada čije su posledice bili brojna ubistva i ranjavanja, 95 slučajeva otmica, 12 protivpravnih zatvaranja i 53 slučaja prinudnog iseljavanja nealbanskog stanovništva.

Selo Novake, jedino nealbansko selo u SO Prizren, potpuno je uništeno i raseljeno. U Novom Selu, SO Vitina, zapaljeno je 27 kuća, čiji su vlasnici proterani, a ubijen je Stanojko Svetozara Nuhajlović. Ulazak Kfora u Orahovac nije sprečio pripadnike „OVK“ da sprovedu etničko čišćenje u gradu i okolnim srpskim selima. Raseljeno je 600, a samo iz sela Zočište proterano je 200 Srba. Tom prilikom spaljeno je 112 srpskih kuća, opljačkana su 142 stana, dok je kidnapovan 31 Srbin. Nakon povlačenja VJ i MUP sa prostora Kosovsko-pomoravskog okruga ubijeno je oko 180 i oteto oko 400 građana srpske nacionalnosti. Srbi su proterani i iz mnogih sela u drugim opštinama, a njihove kuće su spaljene.

Srbi su na meti napada pripadnika „OVK“ bili uglavnom u sredinama gde su se našli u okruženju većinskog albanskog stanovništva. Brojna ubistva i zlostavljanja imala su jasan cilj – etnički čisto Kosovo. Međutim, albanski ekstremisti izvodili su i terorističke napade na sela u srpskim enklavama (minobacački napadi), organizovali zasede, napadali seljake na poljima…

Ako je Kfor i imao neko opravdanje što odmah nije mogao da uspostavi kontrolu na čitavom području Kosmeta, podaci o napadima na Srbe u toku prošle i ove godine pokazuju da ni Kfor ni civilna misija UN (Unmik) nisu pokazali dovoljno ni htenja, ni energičnosti da zaštite nealbansko stanovništvo.

U toku proteklih 18 meseci evidentirani su sledeći slučajevi napada, koji su za posledicu imali ubistva i ranjavanja Srba:

Gašić M. Rodoljub, rođen 07.10.1951. godine u Gnjilanu, ubijen 09.01.200. godine u Ulici kralja Petra Karađorđevića u svom dvorištu,

Na prevoju Mučibaba (na komunikaciji Gnjlane-Preševo) nekoliko pripadnika tzv. OVK, nakon bespravnog zadržavanja, ispitivanja i mučenja na zverski način ubili su trojicu meštana sela Pasjane, SO Gnjilane: Nojić Stojka (ubijen pištoljskim hicima u glavu), Nojić Blagoja (ubijen maljem, jedno oko izvađeno) i Nojić Branku (zaklana i izvađene oči). U selu Mučibaba ubijeni su: Nojić Vojina Bojko, rođen 1941. godine, Nojić Stojko Blagoje, rođen 25.09.1967, Nojić Ilije Branko, rođen 20.05.1970. godine, svi iz sela Pasjane.

Vasić Vladimir Josif, rođen 1962, ubijen februara 2000. godine kod bolnice u Gnjilanu.

Marta meseca 2000. godine, u blizini Lapljeg Sela, SO Lipljan, od strane pripadnika tzv. OVK kidnapovan je Dukić Zoran iz sela Suvi Do, SO Lipljan, a njegovo telo pronađeno je posle nekoliko meseci.

U selu Trpeze, u aprilu, ubijen je Mićunović Dušan dok je čuvao stoku.

Ispred porodične kuće u Gnjilanu u Ulici Ive Lole Ribara ubijen je sa tri metka iz pištolja Stojanović Dragoljub, rođen 23.02.2954. godine u Gnjilanu.

Živić Branko, star 70 godina, ubijen u svom stanu u Gnjilanu juna 2000. godine.

U avgustu ubijen je ispred sela na putu za Crkvenu Vodicu Nedeljković Pavle, iz sela Crkvena Vodica, SO Obilić, dok je čuvao krave.

U selu Skulanevo, SO Lipljan, ubijen je Milić Milorad.

izvor: BLIC feljton; 12. jun 2001.

+++

Ubistva iz zasede, na njivama, u kućama

Stradanje Srba i nealbanskog stanovništva na Kosovu i Metohiji (7)

Podaci o zločinima „OVK“ u periodu od februara 1998. do kraja juna 1999. godine i nakon povlačenja snaga VJ i MUP sa Kosmeta. Ubistva, otmice, uništavanje sela, prinudno iseljavanje nealbanskog stanovništva. Logori i zatvori za Srbe. Ko i kako je obučavao i finansirao „OVK“? Kfor i Unmik nisu zaustavili napade na Srbe.

U toku proteklih 18 meseci, u prisustvu snaga Kfora, na Kosmetu su evidentirani sledeći napadi koji su za posledicu imali ubistva i ranjavanja Srba:

U selu Sušiće, SO Štrpce, septembra 2000. godine, zverski je ubijen čobanin Stamenković Boža. Njega su ubili pripadnici „OVK“ iz sela Mačitevo-Budakovo, SO Suva Reka. Imenovani je najpre zarobljen, zverski mučen, a zatim mu je sekirom odsečena polovina glave. Svedoci ovog zločina su stanovici sela Sušiće. U istom periodu u selu Vrbeštica, SO Štrpce, na sličan način je ubijen i čobanin Ivković Petko. U selu Janjina Voda, SO Obilić, 15. oktobra poginuo je od mine koju su postavili teroristi iza njegove kuće Ognjenović Živojina Radosav, rođen 10.09.1960. godine, iz sela Janjina Voda, SO Obilić.

Perić Dragan iz sela Gračanica, koji je 20. oktobra svojim autom prošao za Prištinu, ubijen je kod kafane „Hodža“ u naselju Ajvalija.

Dana 29.12. ubijen je pa zaklan Rapajić Dragutin iz Obilića. Teroristi su upali u njegovu kuću gde je isprebijan do iznemoglosti, supruga imenovanog zadobila je teške telesne povrede. U svom stanu u Gnjilanu ubijen hicima iz pištolja Živić Branislav, star 63 godine. Stolić Živko, iz sela Klokot ubijen 2000. godine, telo nađeno masakrirano pored korita reke Binačke Morave u neposrednoj blizini sela. U terorističkom napadu na autobus „Niš ekspresa“ na relaciji Niš-Gračanica, kod sela Livadice teško je ranjena Tolić Živana, a kasnije je preminula na VMA u Beogradu.

Jović Živka Branko i njegova supruga Saveta ubijeni su u svojoj kući u selu Čerakovac.

Kojić Stanoja Tomislav, rođen 02.08.1953. godine, iz sela Vrbovac ubijen u aprilu 2001. godine, ispred svog stana u selu Klokot vatrenim oružjem sa prigušivačem.

Dodić Žike Saša, rođen 1984. godine, iz Vitine ubijen ispred svog stana vatrenim oružjem. U selu Gornja Brnjica ubijen je Božidarević Milivoje, a ubio ga je prvi komšija Albanac. Karadžić Srećko, rođen 12.01.1952. godine, u Partešu sa stanom u Partešu, SO Gnjilane, ubijen snajperskim hicem sa silosa DD „Kvalitet“ u Gnjilanu. Na svojim njivama ubijeni Antić Živojin, Antić Jovan, Denić D. Čedomir i Zoran Janković iz sela Poneš.Simonović Blagoje i Vera iz Gnjilana nađeni su zaklani u svojoj kući u Ulici Abdula Preševa u Gnjilanu. Stojanović Božidar iz sela Cernica, SO Gnjilane, ubijen iznad sela Cernica kada je napasao stoku na livadi.

Perić Živojin iz sela Trnićevca, SO Novo Brdo, ubijen u Gnjilanu na ulici. Stojković Sava Mile iz sela Gornji Makreš ubijen u napadu isto selo. Kostić Saša iz sela Donja Budriga, star 14 godina, ubijen na putu Gnjilane-Preševo na prevoju Mučibaba.Cvetković Duško iz sela Kmetovačka Vrbica, zaklan u stanu u Gnjilanu. Nasković Milutina Živko i Nasković Leposava ubijeni na putu Kmetovce-Pančelo iz zasede.

Perić Dejana Milorad, rođen 1950. godine, iz sela Pasjane, ubijen na svojoj njivi.

Perić Milorad iz Gnjilana, ulica Momčila Trumpića, kidnapovan, mučen i podlegao povredama nakon izlaska iz bolnice. u bombaškom napadu na selo Cernicu ubijeni Vasić Blagica, Simijonović Branka Tihomir, Vasić Vojin i Stojanović Božidar. Simić Srboljuba Milivoje i Arsić Novice Nenad (1968) iz Kosovske Kamenice kidnapovani u Kosovskoj Kamenici, nakon toga masakrirani i izbačeni iz vozila u pokretu u naselju Preko reke u Kosovskoj Kamenici.

Antić Novice Negovan (1966) i Ilić Tihomira Novica (1959) kidnapovani na putu Kosovska Kamenica – Vranje u selu Koretin, a zatim ubijeni. Stojanović Milijana iz Kosovske Kamenice ubijena u dvorištu svoje kuće. Stefanović Ljubica iz Kosovske Kamenice, stara oko 80 godina, ubijena iznad svoje kuće kada se vraćala sa njive. Vasić Velibora Novica i Stojanović Srboljuba Miodrag iz sela Oraovica ubijeni u svojim kućama.

Antić Mirska iz zaseoka Kolarci, stara 80 godina, SO Kosovska Kamenica, masakrirana u svojoj kući i zapaljena sa kućom. Petrović Jovica iz sela Klobukar, star 12 godina, ubijen u šumi iznad svog sela.Jovanović Božidara Slobodan iz Vitine ubijen s leđa sa tri hica iz vatrenog oružja ispred svoje kuće.

Nikolić Mode iz Vitine zaklan nedaleko od svoje kuće. On je krenuo na njivu radi berbe kukuruza sa svojim bratom Nikolić Slobodanom, koga su napadači teko ranili, ali je uspeo da pobegne. Danas živi u selu Rakitovo, SO Jagodina. Ilić Branka Milosav iz sela Binač ubijen iz pištolja u svom dvorištu. Ilić Vlada ubijen na kućnom pragu iz pištolja. Delo izvršio komšija Albanac. Radić Tihomir i Spasić Silvana iz sela Klokot ubijeni u minobacačkom napadu iz sela Radivojce, kada je ranjeno još šestoro Srba.

U selu Gojbulja ubijeni su iz zasede Milovanović Momčila Mirko i Đorđević Nikole Miša, dok je Perić Milana Dragan, star oko 70 godina, ubijen dok je čuvao stoku. Mladenović Mladen bio je zarobljen. Preminuo od posledica mučenja. U selu Miroče, nakon mučenja, obešen Milivojević Bogdana Živojin. U stočnoj jami kod sela Tomance, posle predislokacije jedinica VJ i snaga MUP, teroristi su deo pobijenih Srba bacili u navedenu jamu, a zatim je zatvorili betonskim poklopcem. Kompletna dokumentacija o zlodelu terorista (čak snimljena i ubijanja Srba) čuvaju Španici, pripadnici Kfora, u selu Rakoš.

izvor: BLIC feljton; 13. jun 2001.

+++

Nepoznata sudbina većine otetih Srba

Stradanje Srba i nealbanskog stanovništva na Kosovu i Metohiji (8)

Podaci o zločinima „OVK“ u periodu od februara 1998. do kraja juna 1999. godine i nakon povlačenja snaga VJ i MUP sa Kosmeta. Ubistva, otmice, uništavanje sela, prinudno iseljavanje nealbanskog stanovništva. Logori i zatvori za Srbe. Ko i kako je obučavao i finansirao „OVK“? Kfor i Unmik nisu zaustavili napade na Srbe.

Nakon povlačenja jedinica VJ i MUP sa prostora Kosovsko-pomoravskog okruga izvršen je veliki broj otmica (oko 300 ljudi) stanovnika srpske nacionalnosti:

Jula meseca 1999. godine u Gnjilanu je kidnapovan Jaćimović Dragan, civil, meštanin sela Šilovo, SO Gnjilane. Od tog vremena nema nikakvih preciznih podataka o sudbini imenovanog.

Dana 03.08.1999. godine u 12.30 časova u Gnjilanu, u Ulici Borisa Kidriča, kidnapovani su Lazić Petra Srećko, rođen 13.02.1953. godine u Gnjilanu, i Arsić Dragan takođe iz Gnjilana. Od tog datuma im se gubi svaki trag.

Dana 18.06.1999. godine oko 10 časova u Gnjilanu je otet iz putničkog vozila Arsić Velimir. Nakon otmice imenovani je podvrgnut fizičkom maltertiranju i ispitivanju. Istog dana oko 18 časova uspeva da pobegne i uz pomoć prijatelja Srba da se prebaci u bolnicu u Vranju.

Ristić Petra Slavoljub, rođen 1962. godine u Gnjilanu, SO Gnjilane, kidnapovan početkom jula meseca 1999. godine u Gnjilanu u Ulici kralja Petra, kod autobuske stanice. Od tada nema nikakvih podataka o sudbini imenovanog.

Timotijević Vojislav, rođen 1930. godine u Novom Brdu, SO N. Brdo, penzioner, u toku 1999. godine nakon izmeštanja sastava VJ i MUP sa KiM, kidnapovan na komunikaciji Novo Brdo – Priština od kada mu se gubi svaki trag.

Avgusta meseca 2000. godine na lokalnom putu Domorovce-Odanovce, SO K. Kamenica, kidnapovani su Stanković Goran iz Domorovca, SO K. Kamenica, i Zoran N. iz Lopardince, SO Bujanovac. Od navedenog vremena im se gubi bilo kakav trag.

Jula 1999. godine kidnapovan je Mladenović Veselina Stanojko, rođen 09.08.1960. godine u selu Stari Kačanik, kada se vratio da uzme stvari iz porodične kuće.

Istog meseca u Uroševcu su oteti Grković Cvetka Jovan, 1942, Živković Bogdana Paun, 1947, i Stojanović Staje Marko, 1946. godište.

U sedmom mesecu 1999. godine u vozu u Kosovskoj Mitrovici otet je Popović Gojka Miodrag, iz sela Donja Brnjica. Svedoci su porodica kidnapovanog.

U avgustu 1999. godine u selu Donja Brnjica kod groblja, kidnapovan je Popović Jordana Predrag iz sela Donja Brnjica. Svedoci su porodica kindapovanog. Dana 30.8.2000. godine kidnapovan je Popović Miodrag iz sela Gračanica. On je otet u selu Mramor. Svedoci su porodica kidnapovanog.

Krajem juna 1999. godine u Bolničkom krugu KBC Priština kidnapovan je Todorovski Aleksandar, student Medicinskog fakulteta u Prištini. Kidnapovanje je izvršio kolega njegovog oca koji radi u Hitnoj pomoći u Prištini. Isti je više puta kontaktirao sa ocem kidnapovanog i zahtevao otkupninu. Krajem juna 1999. godine u bolničkom krugu KBC Priština kindapovan je hirurg, dr Tomanović Andrija, profesor Medicinskog fakulteta u Prištini. Kidnapovanje su izvršile nejgove kolege. Svedoci su studenti medicine i osoblje Hirurške klinike u Prištini. Na putu Drajkovce-Doganović, jula 1999. godine, kidnapovani su Anđelković Živojin, njegov sin Anđelković Ivan i zet Žangić Vlasta, svi iz sela Gotovuša, SO Štrpce. Svedoci su članovi njihovih porodica. Istog meseca na svojoj livadi kidnapovani su Živić Vojimir i njegov sin Dragan iz sela S. Rujce, SO Lipljan. Svedoci su članovi porodice.

U septembru 1999. godine u blizini Podujeva od strane pripadnika tzv. OVK kidnapovan je Mladenović Miladina Zoran, rođen 1969, iz Lipljana, i posle devet meseci pronađen je njegov leš.

Marta 2000. godine u blizini Lapljeg Sela, SO Lipljan, kidnapovan je Dukić Zoran iz Suvog Dola, SO Lipljan. Telo imenovanog je pronađeno posle nekoliko meseci.

U julu 1999. godine na Sitničkom mostu u Lipljanu kidnapovan je Pera Stojanović. Svedoci su članovi porodice.

Antić Lazara Slobodan, rođen 1942. godine, iz sela Gornje Kusce, kidnapovan septembra 1999. godine ispred JKP „Vodovod“ u Gnjilanu. Metodijević Dobrivoja Miroslav, rođen 08.12.1975. godine, iz Gnjilana, kidnapovan krajem juna 1999. godine u Gnjilanu, u Ulici kralja Petra ispred prodavnice Babić Dragana iz Gnjilana.

Jović Stanojka Mirko, rođen 29.01.1958. godine iz Gnjilana, kidnapovan 1999. godine u Gnjilanu ispred zgrade u kojoj je stanovao. Lazić Petra Sreten, rođen 11.02.1953. godine u Gnjilanu, iz Gnjilana, kidnapovan juna 1999. godine u Ulici cara Lazara ispred prodavnice vlasnika Cvetković Božidara. Ristić Petra Slavoljub, rođen 09.03.1964. godine u Gnjilanu, kidnapovan juna 1999. godine u Gnjilanu. Simonović Branka Siniša, rođen 1950. godine iz sela Šilovo, po zanimanju pekar, kidnapovan juna 1999. godine u Gnjilanu. Ristić Božine Dragan, rođen 16.03.1963. godine iz Gnjilana, kidnapovan juna 1999. godine ispred fabrike IBG. Stević Lazar Zlatko, rođen 14.08.1967. godine iz sela Poneš, kidnapovan juna 1999. godine u selu Poneš.

Zulji Džema, kidnapovan juna 1999. godine u Gnjilanu.

Jačimović Milutina Dragan, rođen 20.07.1962. godine iz sela Šilovo, kidnapovan juna 1999. godine ispred robne kuće. Ristić T. Momčilo, iz sela Gornji Livoč, kidnapovan juna 1999. godine na putu G. Livoč – Pasjane.

Arsić Zorice Ivan, rođen 10.03.1962. godine iz Gnjilana, kidnapovan u Gnjilanu juna 1999. godine ispred prodavnice Cvetković Božidara. Paunović Slobodana Jovica, rođen 19.05.1973. godine iz sela Pasjane, kidnapovan juna 1999. godine u naselju Čener Česma u Gnjilanu.

izvor: BLIC feljton; 8. jun 2001.

+++

Među otetima i izbeglice iz Krajine

Stradanje Srba i nealbanskog stanovništva na Kosovu i Metohiji (9)

Podaci o zločinima „OVK“ u periodu od februara 1998. do kraja juna 1999. godine i nakon povlačenja snaga VJ i MUP sa Kosmeta. Ubistva, otmice, uništavanje sela, prinudno iseljavanje nealbanskog stanovništva. Logori i zatvori za Srbe. Ko i kako je obučavao i finansirao „OVK“? Kfor i Unmik nisu zaustavili napade na Srbe.

Ristić Todora Svetozar iz Kosovske Kamenice, rođen 13. jula.1953. godine, kidnapovan u Gnjilanu. Posle puštanja iz zatvora u bazi „Bondstil“ imenovani je prebačen u crkvu u Gnjilanu. Posle tri dana mu se gubi svaki trag. Ristić Todora Vitomir iz sela Donje Korminjane, rođen 19.04.1961. godine, kidnapovan u Gnjilanu kada je pošao po Ristić Svetozara.

Stnaković Goran iz sela Domorovce, SO Kosovska Kamenica, kidnapovan na benzinskoj pumpi u selu Odanovce 12.08.2000. godine.

Tomić Zoran iz sela Lopardince, SO Bujanovac, kidnapovan na benzinskoj pumpi u selu Odanovce 12.08.2000. godine.

Šokić Bogoljubu iz sela Boljevce, SO Kosovska Kamenica, jula 1999. godine gubi se svaki trag u selu. Tasić Saši iz sela Boljevce, SO Kosovska Kamenica, jula 1999. godine, gubi se svaki trag u selu. Ristić Srbi iz sela Strezovce, SO Kosovska Kamenica, jula 1999. godine gubi se svaki trag u selu. U julu su oteti Tasić Saša iz sela Boljevce i Ristić Srba iz sela Strezovce, SO Kosovska Kamenica.

U drugoj polovini 1999. godine u Orahovcu su kidnapovani:

Dedić Predraga Boban, rođen 1962. godine, Grković S. Svetislav, Vitošević A. Marko, Pelević Cvetko, Bulić Dragiše Budimir, rođen 1950. godine, Vitošević Ljubomira Siniša, rođen 1959. godine, Majemarević Todora Gradimir, rođen 1945. godine, Grković Branislav Ljubiša, rođen 1955. godine, Jevtić Milica, Đinović Nikola, izbeglo lice iz Hrvatske, Hamza Jusuf, Isaku Adrijan, Hamza Hiljit Škeljzen, Rašić Đorđe, rođen 1957. godine, Mavrić Stajka Mlađan, rođen 1964. godine, Baljošević Budimir, Milenković Vladimira Staniša, rođen 1953. godine, Dedić Vojislava Negovan, rođen 1967. godine, Mojsić Ilije Zvezdan, rođen 1973. godine, Stolić Goran.

U istom periodu na području SO Prizren su oteti:

Spasić Jefta, selo Dojince, Spasić Bosiljka, Dojince, Blagojević Uroša Srećko, selo Ljubižda, Pirković Todora Srećko, Ljubižda,

Pirković Todora Tomislav, Ljubižda, Stojković Trifun, star oko 70 godina, iz sela Dojnice, Stojković Natalija, stara oko 70 godina, iz Dojnice, Radivojević Toma, star oko 60 godina, iz Dojnice, Radivojević Moma, stara oko 60 godina, iz Dojnice, Antić Čedomir, star oko 60 godina, iz Dojnice, Antić Marija, stara oko 60 godina, iz Dojnice, Stevanović Slavica, iz Dojnice, Stevanović Milica, stara oko 65 godina, iz Dojnice.

Na području SO Vučitrn kidnapovani su:

Mihajlović Nenada Branimir, rođen 1971. godine, iz sela Gojbulja, Mihajlović Nenada Branimir, rođen 1977. godine iz Gojbulja, Popović Petar rođen 1934. godine, radnik Doma zdravlja Vučitrn, kidnapovan jula meseca 1999. godine, Jocić Srđan rođen 1969. godine iz sela Banjska, Vukmirović Milovan, rođen 1946. godine iz sela Grace, Stanojević Dejan, rođen 07.08.1975. godine, iz Prilužja.

Područje SO Kosovska Mitrovica:

Živković Radmila Todor, rođen 08.03.1949. godine, kidnapovan 02.08.1999. godine, Ćorović Muhamed nestao 10.08.1999. godine, Vukmirović Branka Milivoje, rođen 1937. godine, iz sela Vrbnica, kidnapovan 25.06.1999. godine, Milosavljević Vasilije, rođen 1953. godine, Milenković Rajko, rođen 10.10.1954. godine, kidnapovan 14.11.1999. godine, Zanfirović Svilen, star oko 75. godina, kidnapovan 1.1.2000. godine.

Krivokapić Arso, rođen 1929. godine u Zvečanu, kidnapovan 13.09.1999. godine, Antović Vojislav, rođen 1958. godine u Zvečanu, kidnapovan 27.12.1999. godine. Virijević Radoš, rođen 1984. godine, iz sela Mekiniće SO Leposavić, kidnapovan 23.10.1999. godine.

Daničić Mirko, iz Leposavića, kidnapovan 21.10.1999. godine.

Miletić Radojko, rođen 1927. godine, iz sela Pridvorica nestao 30.09.1999. godine.

Na teritoji Kosovskomitrovačkog okruga kidnapovani su:

Kovačević Rusoje Dragan, rođen 1952. godine iz Užica, radnik mlekare iz Sevojna, nestao 23.06.1999. godine. Milivojević Milenka Goran rođen 1978. godine iz Sevojna – Užice, nestao 23.06.1999. godine. Latas Đuro, rođen 1949. godine, izbeglica iz Knina, nastanjen u Leposaviću. Tasić Đorđe rođen 11.08.1978. godine u Novom Sadu, nestao 12.10.1999. godine.

Dana 13.06.1999. godine oko 18 časova sa vučnim vozom u selu Movljane, SO Suva Reka, kidnapovani su pripadnici VJ (rezervisti) Ivica Jovanović iz Pančeva, rođen 09.04.1963. godine, i Rašović Slanka Dragiša rođen 04.03.1962. godine u selu Stanci, SO Kruševac.

izvor: BLIC feljton; 8. jun 2001.

+++

Bez Srba Peć, Klina, Istok, Dečani…

Stradanje Srba i nealbanskog stanovništva na Kosovu i Metohiji (10)

Podaci o zločinima „OVK“ u periodu od februara 1998. do kraja juna 1999. godine i nakon povlačenja snaga VJ i MUP sa Kosmeta. Ubistva, otmice, uništavanje sela, prinudno iseljavanje nealbanskog stanovništva. Logori i zatvori za Srbe. Ko i kako je obučavao i finansirao „OVK“? Kfor i Unmik nisu zaustavili napade na Srbe.

Veći broj stanovnika srpske nacionalnosti protivpravno je zatvaran i fizički zlostavljan od strane „OVK“ u periodu od dolaska Kfora na Kosovo i Metohiju.

Simić Petko, SO Orahovac, zatvoren 16.06.1999. godine, pušten 21.06.1999. god. Kazić Novica, Orahovac, zatvoren 16.06.1999. godine, pušten 21.06.1999. godine. Nikolić Spasa, Prizren, zatvoren 16.06.1999. godine, pušten 21.06.1999. godine. Miljković Tihomir, Orahovac, zatvoren 16.06.1999. godine, pobegao. Begović Jovan, izbeglo lice, zatvoren 16.06.1999. godine, pušten.

Štrbac Marica, izbeglo lice, zatvorena 16.06.1999. godine, puštena. Velimirović Mihajlo, izbeglo lice, zatvoren 16.06.1999. godine, pušten. Belović Blažo, izbeglo lice, zatvoren 16.06.1999. godine, pušten. Begović Simo, izbeglo lice, zatvoren 16.06.1999. godine, pušten.

Neposredno nakon povlačenja jedinica VJ i snaga MUP sa prostora KiM (Kosovsko-pomoravski orkug) pripadnici tzv. OVK pod pretnjom oružjem prinudili su srpsko stanovništvo da napusti svoje kuće u sledećim mestima:

– SO Vitina – Novo Selo, Trpeza, Žitinje, Devaja, Požaranje, Čerkez Sadovina, Drobeš, Grmovo, Gušica, Kabaš, Podgorce, deo sela Binač i veći deo samog grada Vitine.

– SO Gnjilane – Žegra, Vlaštica, Lipovica, Bilince, Donji Livoč, Kemtovačka Vrbica, Prilepnica, veći deo sela Paralovo i najveći deo grada Gnjilana.

– SO Novo Brdo – Klobukar, Jasenovik i deo sela Gornji Makreš.

– SO Kosovska Kamenica – Građenik, Oraovica, Kremenata i Šipašnica.

Po napuštanju kuća od strane nealbanskog življa, njihove kuće su opljačkali i spalili pripadnici tzv. OVK gde su posebno karakteristična sela u SO Vitina i selo Žegra, SO Gnjilane. Pored uništavanja lične imovine, u pomenutim selima uništena su grblja, kao i crkve.

Iz sela Žegra jula 1999. godine proterano sto domaćinstava. Sve kuće zapaljene, a deo buldožerom sravnjen. Iz sela Vlaštica proterano šest domaćinstava, kuće su spaljene i proušene. Iz sela Kmetovačka Vrbica proterano petnaest domaćinstava, kuće zapaljene jula kada su ubijena dva stanovnika sela. Iz sela Prilepnica proterano petnaest domaćinstava, a kuće spaljene. Zločin izvršili albanski meštani sela Prilepnica juna i jula 1999. godine. Svedoci meštani sela Kmetovce i raseljeni iz sela Prilepnica.

Selo Gornji Livoč – proterano 14 domaćinstava, a kuće spaljene. Selo Mozgovo – proterano dvadeset domaćinstava, a spaljeno šest kuća. Zločin izvršen od strane terorista i meštana sela Prilepnica u julu 1999. godine. Svedoci stanovnici sela Šilova, Kmetovca i Gorneg Kusca.

Selo Kmetovce – proterana tri domaćinstva, spaljene tri kuće.

Grad Gnjilane – proterano oko četiri hiljade domaćinstava, spaljeno 170 kuća. Zločin izvršen od juna 1999. godine do marta 2001. godine.

Prema evidenciji raseljenih lica, iz opštine Prizren raseljeno je oko 10.000 lica, ostalo oko 200 lica.

Iz opštine Orahovac raseljeno oko 4.000 lica, ostalo oko 1.000 lica.

Iz opštine Suva Reka raseljeno oko 3.000 lica, nijedno lice nije ostalo na teritoriji opštine.

Iz opštine Gora raseljeno oko 1.000 lica, ostalo oko 15.000.

Proterani sa područja SO Vučitrn: grad Vučitrn – 400 porodica, selo Bukoš – 25 porodica, Nedakovac – 15 porodica, Marvić -12 porodica, Slatina – 10 porodica, Grace – 50 prodica, Novo Selo Mađunsko – 30 porodica, Vrnjica – 40 porodica, Nevoljane – 28 porodica, Pestovo – 12 porodica, Viljance – 5 porodica, Ropica – 2 porodice, Samodreža – 12 porodica, Gornji Svračak – 6 porodica, Velika Reka – 8 porodica i 73 porodice iz izbegličkog naselja, Drvare – 15 porodica, Mijalić – 8 porodica, Doljak – 7 porodica, Železnička stanica – 10 porodica, Miroč – 5 porodica, G. Stanovce – 12 porodica. Sa teritorije SO Vučitrn proterano je i oko 6.000 Roma.

Na teritoriji SO Kosovska Mitrovica: iz južnog dela grada oko 2.500 stanovnika, Šipolje – 12 porodica, oko 10.000 Roma, Stari trg – 10 porodica. Prvi tunel – 70 porodica.

Na teritoriji SO Srbica: grad Srbica – 50 porodica.

Na teritoriji SO Đakovica – grad kompletno iseljen sa svim selima navedene opštine.

Na teritoriji SO Dečani – grad kompletno iseljen sa svim selima navedene opštine.

Na teritoriji SO Peć – kompeltan grad, jedino je ostalo da živi stanovništvo u selu Goraždevac, oko 350 kuća.

Na teritoriji SO Istok – kompletan grad sa okolnim selima osim sela Crkolez u kome je ostalo da živi oko 15 porodica.

Na teritoriji SO Klina – grad kompletno iseljen sa svim selima navedene opštine.

izvor: BLIC feljton; 16. jun 2001.

+++

8. jun 2001.

8. jun 2001.