Вести

Svedoci smo različitih kampanja koje se po aktuelnim temama započinju i vode prema razlitičim ličnostima iz javnog života naše zemlje.

Tomo Obradović; SVE KAMPANJE NAŠIH DANA, 02.06.2009

+++

Namenski motiv ovih kampanja je različit, odnosno skriveni cilj nije uvek konkretna tema koja se veže uz tu kampanju, već je pravo “središte mete“ širi okvir zahvatanja potencijalnih rezultata takve kampanje.

Jasnije, radi se o ekskomuniciranju takvih ličnosti koje su objekt pokrenutog-ih pitanja iz tih kampanja kako bi se one isključile iz sfere autoriteta u pojedinim važnim institucijama i oblastima od bitnog značaja u funkcionisanju naše zemlje i naroda.

Termini koji se koriste u medijskom predstavljanju pojedinih ličnosti u okviru takvih kampanja bitno određuju početni stav javnosti o njima.

Sadašnji članovi novoformiranog Sinoda naše SPC tako su u medijima predstavljeni kao “Justinovci“ – u startu znači na najreprezentativiji mogući način, a oni drugi dobili su etikete koje imaju negativni prefiks ili konotaciju, pa tako veoma grubo i neprihvatljivo zvuče reči: “Bosanski lobi“, “nezreli zilotizam“ ili posrednici u “telesnom zlostavljanju“, pokrovitelji sumnjivih privatnih firmi i slično.

Međutim, oni koji su predstavljeni kao “Justinovci“ svoju dodirnu tačku sa Avom Justinom Popovićem imaju samo u ranom dobu svojih karijera, a kasnije su dobili sasvim drugu, drugačiju i svoju sasvim suprotnu viziju bitisanja naše Crkve od one koju je imao sam Ava Justin njihov prvobitni učitelj.

Znači, metamorfozirali su u svoju suprotnost, a i dalje se terminološki kriju iza svog praoca-praučitelja iz naše Crkve – Ave Justina koji ih je prvobitno i formirao kao autoritete.

Ali tako terminološki sakriveni od suda javnosti za svojevrsnu izdaju principa u funkcionisanju naše SPC, koje je zastupao Ava Justin, oni mogu one druge koje prepoznaju kao svoje konkurente u vladanju našom Crkvom, na različite načine predstavljati u javnosti “prišivajući“ im svakakve etikete.

U međuvremenu, isti ti “Justinovci“ izbacili su sa Teoloških studija udžbenik “Dogmatike“ autora Ave Justina Popovića i uneli Zizjulasovu, uveli Liturgičke i druge krupne “novotarije“ u našu SPC, krenuli u reformu naše Crkve koja ima apriorno ekumenističku dimenziju, i započeli svojevrsni “obračun“ sa blagočestivim tradicionalnim Arhijerejima koji su čuvari dosadašnje vekovne tradicije naše Srpske Pravoslavne Crkve.

A najpogodniji teren za sprovođenje ovih ciljeva je neka od medijskih kampanja koja se nametne kao upotrebljiva prema odabranoj ličnosti kao meti.

Zamislimo, da se u terminologiji vezanoj za Crkvu koristi tako ružan i rogobatan termin kakav je “lobi“ preuzet iz nakaradne pro-američke kvazi kulture i društvene komunikacije.

Ko može znati od običnih ljudi – vernika da je Arhijerej Jefrem banjalučki svetionik naših dana, tumač i čuvar tradicionalnih vrednosti naše SPC , a ne nekakav predvodnik nepostojećeg “Bosanskog lobija“, obzirom da takva njegova misija očuvanja svih tradicionalnih vrednosti naše Pravoslavne Crkve ne potiče iz Bosne, ili tačnije Republike Srpske, već je svojom brojnošću još uvek podržava većina Vladika u Srbiji i u rasejanju.

Ugrožen i stešnjen sa svih strana, on – Vladika Jefrem i njegov verni Srpski narod tamo preko Drine, ne sme da naljuti maticu svoga srpskog naroda u Srbiji da bi se sačuvalo sveopšte jedinstvo toga naroda, a ne sme ni da pusti ovu neprihvatljivu “reformu“ SPC da zaživi i preovlada vascelim srpstvom i uništi naš vekovni identitet i ovde i tamo i širom Vaseljene.

Tako, obeležen za nas jezičkom tuđicom – etiketom “Bosanskog lobija“, on nema velike šanse da se suprostavi tako moćnim “Justinovcima“, koji unapred zgrabiše pravi termin svoga predstavljanja u javnosti, a prava ISTINA o tome:

ko je ko u celoj priči??? ostaje negde po strani, i tako ostajemo na stranputici razmišljajući o onima koji nas u vrhu naše Crkve predstavljaju i rukovode ka spasenju, misleći da to oni i dalje rade na pravi – vekovno osvedočeni način.

Ova kampanja protiv arhijereja Jefrema banjalučkog je tako trenutno urodila svojim plodom.

Na početku zasedanja majskog Sabora SPC ove 2009. godine, projaviše mediji i predimenzioniraše nekakav navodni sukob između Vladike Atanasija Jeftića (umirovljenog) i Arhijereja banatskog Nikanora, u kome se povede opet jedna kampanja protiv ovog drugog Vladike kao navodnog inicijatora, navodno nastalog incidenta među ovim Vladikama na Saboru.

Zašto, verovatno zato da bi se Arhijereju Nikanoru naknadno prilepila njegova etiketa nekakvog “nezrelog zilotizma“, kao termin o kome autor novinskog teksta koji ga je upotrebio, može ili ne mora imati dublja saznanja o njegovom značenju, ali eventualni izvor koji mu ga je sugerisao je tako pogodio svoj cilj pokušaja narušenja autoriteta ovog blagočestivog Vladike.

I to onog Vladike Nikanora koji u našem vremenu predvodi pokret duhovne restauriracije Bogomoljačkog pokreta Svetog Vladike Nikolaja žičkog i ohridskog u cilju očuvanja naše Pravoslavne vere kakva je ona bila od iskona do današnjih dana.

Na gore opisane načine tako su delimično narušena dva vladičanska autoriteta i provedene dve neprincipijelne kampanje protiv njih.

Treći uporišni stub naše Crkve i neosporni autoritet po svim kriterijumima počev od visoke učenosti i obrazovanja, preko velike mudrosti, do velikog požrtvovanja u očuvanju svih tradicionalnih duhovnih i materijalnih vrednosti naše Srpske Pravoslavne Crkve, u sadašnjoj našoj Crkvi predstavlja Arhijerej Artemije.

Zato je kampanja protiv njega multilateralna, dugotrajna i obojena svim mogućim modernim terminima današnjice koji obuhvataju i toliko čuveno “fizičko zlostavljanje“ narkomana na lečenju u Cetru u Crnoj Reci, poslovanje preko ‘neopravdano favorizovane’ građevinske firme “Rade Neimar“, neposlušnost Sinodu SPC, i nekooperativnost sa eksponentima Zapada.

Mučenička misija Vladike Artemija u svrsi očuvanja crkava i manastira bez brojnije pastve na Kosovu i Metohiji, što znači bez redovnih materijalnih prihoda i priloga nije pozdravljena već osuđena od onih koji sede u Beogradu i vladaju našom Srpskom Pravoslavnom Crkvom.

Diktate i “danajske darove“ od onih koji su masovno rušili i uništavali naše Crkve i Manastire na Kosovu i Metohiji ovaj principijelni i umni Vladika neće i ne želi da prihvati, a to nije u volji onih koji žele Evropske integracije naše Crkve i Države Srbije po svaku cenu.

Jedno od retkih preostalih velikih duhovnih uporišta naše SPC nalazi se još u Manastiru Crna Reka, u kome se nalazi cvet našeg duhovno neokrnjenog monaštva, koje još ima potpuni integritet da nas sa svom punoćom i čistotom naše Pravoslavne vere zastupa kod našeg Gospoda Boga.

Vladika Artemije je duhovni Otac, vođa i rukovoditelj spasenja tih monaha Manastira Crne Reke a sa njima tako i šire celog našeg srpskog roda.

Kampanjom protiv Vladike Artemija, fokusiranom protiv Centra za lečenje narkomana u Crnoj Reci koji se terminološki vezuje za širi oblasni pojam sa istim nazivom, dalje se sve šire reflektuje na celi taj oblasni teren u kome se nalazi i ovaj Manastir istog ovog naziva, čime je kao posledica neposredno ugrožena i ova duhovna tvrđava koja nas verne Pravoslavne Srbe čuva i predstavlja svojim molitvama pred vratima Carstva nebeskoga.

Postojeća ANONIMNOST u kojoj deluju Manastir Crna Reka sa rukovoditeljom Arhijerejom Artemijom, Manastir Rukumija sa duhovnim Ocem Simeonom, Srpska Sveta Gora ovčarsko-kablarska sa većim delom svojih manastira, Eparhija banatska sa Arhijerejom Nikanorom, Eparhija banjalučka sa Arhijerejom Jefremom i još po neke takve blagočestivog određenja a ne ekumenističkog, još se više pojačava kampanjama koje narušavaju autoritete navedenih Vladika i drugih duhovnika ovih Svetinja, kao čuvara tih retkih preostalih duhovnih uporišta naše Srpske Pravoslavne Crkve.

Mediji su najpretežnije na strani onih koji vladaju u Sinodu SPC, i redovno prenose samo njihove stavove o stanju u našoj Crkvi i promenama u njenom vekovnom poretku, ne iznoseći stavove one druge strane koji potiču od njihovih neistomišljenika – blagočestivih Vladika.

Ali verni narod, svakoga dana – prvobitno neinformisan i tako uvučen u neželjenu “reformu“ naše SPC – sve češće i sve više prepoznaje sveštenike i monahe koji pripadaju krilu “novotaraca“.

Zatim, taj verni narod dalje i prosuđuje o onima koji su svojim opredeljenjima takvima nastali kroz vreme iza nas, bilo po njihovom ličnom opredeljenju ili prisilno kroz egzistencijalne pritiske na njihove karijere i postavljenja po parohijama gde pretenduju da služe.

I na kraju, sa tim i takvim saznanjima taj isti verni narod u Srbiji započinje podršku onim sveštenicima i monasima koji su čvrsto opredeljeni da ostanu u pravoj veri pradedovskoj, neizmenjenoj – vekovno istoj Pravoslavnoj, jer su stoga oni i najčešće progonjeni na mestima gde službuju.

Već je ušla na vrata naše zemlje Srbije i njenog vernog Pravoslavnog naroda nova sudbinska podela, nova deoba Srba na:

– one koji prihvataju Ekumenu sa papom na čelu, jer je tobože došlo vreme da se sada 10 vekova posle podele Zapadnog i Istočnog dela Hrišćanskog naroda oni opet spoje u jednu Crkvu, u liku “novotaraca“ , i

– one u liku blagočestivih, koji ne žele da se tako nešto desi dok se rimokatolici ne pokaju za sve velike grehove učinjene nam kroz vekove, a potom oni priđu našoj veri Apostolskoj Pravoslavnoj koja je izvorni stub vere Hrišćanske od njenog nastanka i početka, a ne mi njima.

Nema te cene, ni “kao 3 biliona puta 30 srebrnjaka Judinih“ u iznosu novca i vladarske moći za koju bi pristali da prodamo i predamo naše Pravoslavlje Srpsko bilo kome, i tako postanemo rimokatolici-protestanti, iako se “kao crni oblaci preteći nam oluju“ pojaviše ti “novotarci“ na našem nebu, u pokušaju da nam zaklone i sakriju našeg Gospoda Boga i put našeg spasenja, dok je još ijednog pravog Srbina Pravoslavnog u našoj zemlji Srbiji.

O Svetom Stefanu Piperskom, 2.6.2009. godine

rab Božiji Tomo Obradović

izvor: Borba za veru; Tuesday, 02 June 2009

Format teksta, podebljanja i ilustracija -novinar.de