Вести

U subotu 4. oktobra navršava se 20 godina od kada je prestalo da kuca plemenito srce vladike Petra. Svoj monaški život počeo je u manastriru Jošanica 1951. godine, a ovozemaljski život zavšio

Crkvenoškolska opština „Sveti Velikomučenik Georgije“  

+++

među svojim Srbima u Australiji nakon duže i teške neizlečive bolesti. Od oca pukovnika kraljeve vojske i majke potomka vojvode Petra Dobrnjca, pokojni vladika Petar je poneo odanost Svetosavlju i Srpstvu, a plemenitost i dobrota koju mu je Bog podario doprinela je da bude od svojih eparhijota jedinstveno i nepodeljeno voljen i poštovan.

Naša crkvenoškolska opština „Sveti Velikomučenik Georgije“ odaće u subotu, 04.10.2008 pomen našem dragom Vladici, pa Vas pozivamo da nam se pridružite da zajednički odamo poštu među narodom sigurno najvoljenijem episkopu u Australiji, neimaru našeg prelepog manastira Novi Kalenić.

Hvala ti brate i vladiko Petra za sva dobra učinjena našoj Svetoj crkvi i mnogostradalnom rodu srpskom i oprpsti nam ako smo nekada nešto nepravedno učinili prema Tebi, ako te nismo razumeli u bolesti i stradanju.

Počivaj u miru u svom i našem svetom manastiru, u ovoj slobodarskoj Bogomčuvanoj Australiji gde ti je Bogom određeno da čekaš vaskrsenje mrtvih.

Biografija vladike Petra

Petar Bankerović, rođen od oca Ilije i majke Bosiljke 1925. u Splitu, gde mu je otac bio na službi kao žandarmerijski pukovnik. Otac mu se rodio u Vranju, od oca Milana i Milke (rođene Rogić, potomka vojvode Petra Dobrnjca). Osnovnu školu i 8 razreda gimnazije je pohađao u Novom Sadu, Cetinju i Beogradu.

U manastir Jošanicu kod Jagodine je stupio 1951. godine, da bi nešto kasnije, još uvek kao iskušenik, prešao u manastir Gornjak. Rasoforni monah je postao u Viskim Dečanima, a Na Cveti 1954. je rukopoložen u čin jerođakona od episkopa Vladimira (Rajića) u hramu Sv. velikomučenika Georgija u Prizrenu. U čin jeromonaha je od istog episkopa 1954. godine, u crkvi Svete Trojice u Beogradu.

Decembra 1955. godine on dolazi u Pariz, gde pohađa Duhovni institut Sv. Sergija. U Ameriku odlazi avgusta 1957. godine. Na Duhovnoj akademiji Sv. Vladimira u Njujorku studira teologiju od 1958. do 1961. Godinu dana provodi u misiji Ruske crkve na ostrvu Sv. Pavla na Aljasci, a zatim stupa u službu Srpske pravoslavne eparhije za Ameriku i Kanadu, gde ga zatiče i nesrećna podela u Srpskoj crkvi. Jerođakon Petar kao ubeđeni srpski nacionalista i antikomunista odlučuje da se pridruži vladici Dionosiju i Slobodnoj srpskoj pravoslavnoj crkviJerodjakon. Služio je na mnogim parohijama. Najpre je bio paroh u Geri, Indijana, gde je ostao oko 7 godina, a potom biva postavьen za paroha u Oklandu, Kalifornija. Godinu dana nakon toga odlazi u Japan, gde je oko 6 meseci služio u Japanskoj pravoslavnoj crkvi, posle čega odlazi u Lebanon, Pensilvanija, gde je služio sledećih 7 godina.

Na Svetoj arhijerejskoj liturgiji, prilikom proslave 50-godišnjice crkve Sv. Save u Geri, proizveden je u čin igumana novembra 1964. godine. Od strane Episkopa Slobodne srpske crkve, Irineja, 1968. proizveden je u čin arhimandrita. Veliku pažnju je posvećivao obrazovanju i crkvenoj štampi, uviđajući njihovu moć i uticaj na narod i omladinu. Izabran je za episkopa i hirotonisan 1977. godine, od strane Mitropolita Irineja i episkopa Dimitrija, Slobodne srpske crkve i mitropolita Ukrajinske crkve Grigorija.

U Australiju je stigao 19. novembra iste godine, kao vikarni episkop blaženoupokojenog episkopa Dimitrija, po čijoj smrti ga je šesti crkvenonarodni sabor Slobodne srpske pravoslavne crkve izabrao za Episkopa australijsko-novozelandskog Slobodne srpske pravoslavne crkve.

Episkop Petar je nastavio putem svog prethodnika, proširujući rad u eparhiji i dodajući nove uspehe. Bio je glavna pokretačka snaga prilikom kupovine imanja za manastir Sv. Save 1981. godine, a posebno tokom izgradnje njegove crkve. Za uzor manastirske crkve u Holu, episkop Petar je izabrao crkvu manastira Kalenić, kao i mesto na kome će se ona zidati. Imao je inicijativu u okupljanju srpske dece oko Srpske crkve kroz letovališta i kampove, kao i u podizanju Spomen Krsta srpskim jasenovačkim novomučenicima.

Njegov plodan rad prekinula je bolest sa kojom se hrabro borio do kraja. Preminuo je u Kanberi 4. oktobra, 1988. godine, nakon duge i teške, neizlečive bolesti, hronične leukemije.

Crkvenoškolska opština „Sveti Velikomučenik Georgije“