Вести

Apel srpskih intelektualaca protiv Ravenske konkviste. Izražavamo svoje ogorčenje zbog ispolitizovanog ponašanja predstavnika SPC na sastanku na kom se pričalo o načinu ujedinjavanja dve hrišćanske crkve.

Dnevni list: PRAVDA, 13.12.2007

+++

Potpisnici traže od svoje majke Crkve da se ogradi od prestupa delegacije u kojoj su bili vladika bački i vladika braničevski.

U italijanskom gradu Raveni, predstavnici rimokatoličke crkve (na čelu sa kardinalom Valterom Kasperom) i prisutne delegacnje pravoslavnih crkava (predvodio ih mitropolit Jovan Zizjulas) – potpisali su 27. oktobra 2007. dokument o načinu ujedinjavanja ove dve hrišćanske crkve.

Dokumenat od 46 tačaka je donet s ciljem prevazilaženja raskola od 1054. (Velika šizma – tj. izdvajanje rimo-katolika iz izvorno hrišćanske zajednice) odnosno neslaganja oko poretka prvenstva. Dokumentom se utvrđuje da Rim „kao Crkva zauzima prvo mesto u poretku“ (prvo sedište) univerzalne hrišćanske crkve a da papi „pripada mesto primata na svim nivoima“, odnosno mesto „prvog (protos) među patrijarsima“.

Takva odluka Međunarodne komisije za teološki dijalog izmeću rimokatolika i pravoslavaca ne samo da unosi zabunu među pravoslavne Srbe (jer papa kao „biskup Rima“ nije sazivao ni jedan od sedam Vaseljenskih sabora koji su obavezujući za pravoslavne) već i odbojnost spram nametnute sabornosti s obzirom na istoriju papske crkve od 1054. do danas.

Insistiranje na primatu rimokatoličke crkve i pape kao njenog prvosveštenika ne samo da ne uzima u obzir crkvenu tradiciju Antiohijske, Aleksandrijske, Jerusalimske i Vaseljensks carigradske patrijaršijs – već isključivo potvrđuje da se u ovom uslovljavanju temelja za ujedinjenje nalazi jedino želja da se dosegne nekontrolisana moć.

Na skupu u Raveni nisu bili predstavnici Bugarske pravoslavns crkve dok je delegacija Ruske pravoslavne crkve demonstrativno napustila sastanak Komisije za ujedinjenje što je učinila i 2006. u Beogradu.

Ravenski dokumenat nema snagu obavezujućeg crkvenopravnog dokumenta pošto će tek biti predstavljsn na Saboru SPC maja 2008. to jest na Svetim arhijerejskim saborima pravoslavnih crkava. Ujedno to je i razlog da se o najnovijoj ekumenskoj farsi definitivno iskristališu stavovi pravoslavpih crkava čiji su pojedini arhijereji zapali u tešku zabludu.

S obzirom na milenijumsku patobiografiju papske crkve, zatim njeno sauče-stvovanje u genocidu nad Srbima tri puta u 20. veku, te ideologiju rata kojim se uspostavlja mir tokom raspada Jugoslavije 1991-1995. i uporno prećutkivanje bombardovanja Srbije i Crne Gore 1999. kao i šiptarskog varvarstva posle 1999. na Kosovu i Metohiji – srpski intelektualci izražavaju svoje ogorčenje zbog ispolitizovanog i lakejskog ponašanja predstavnika SPC.

Potpisnici ovog APELA protiv ravenske konkviste traže od svoje majke Crkve da se ogradi od prestupa delegacije u kojoj su bili vladika bački Irinej (Bulović) i vladika braničevski Ignjatije (Midić).

Najzad, otimanje za primat najbolje potvrđuje namere i prirodu papske crkve koja je vekovima bila u službi antipravoslavne politike kao što je u svom izopačenju, još 1870, uzdigla za „najglavniji dogmat“ prenošenje temelja hrišćanstva „sa Bogočoveka na prolaznog čoveka“.

Za pravoslavni komonvelt prvi i večni arhijerej jeste i biće Gospod Isus Hristos i tom poretku srpski arhipastiri moraju da veruju, kao i verujući narod kome služe. Odlučenje od tako uspostavljenog ustrojstva jedinstva pravoslavne Crkve i jedinstvsnosti Crkve ravno je otpadanju od domaće Crkve.

U Beogradu, na Svetog apostola Andreja Prvozvanog
30. nov. /13. dec. 2007.

Apel protiv ravenske konkviste potpisuju:

Predrag R. Dragić Kijuk, Milorad Đurić, Vera Bojić, Vojislav Lubarda, Žarko Komanin, Miloš Kovačević, Ljubica Miletić, Angelina Marković, Tiodor Rosić, Vladimir Dimitrijević, Duško M. Petrović, Ljubomir Protić

Pravda,13.12.2007