Вести

Njegova Svesvetost konstantinopoljski i vaseljenski patrijarh Vartolomej boravio je u Beču od 12. do 16. marta. Ovu posetu pratio je najveći mogući publicitet, a o važnosti koju je imala, govori činjenica da su Vaseljenskog patrijarha između ostalih primili: Hajnc Fišer, predsednik države; kancelar Alfred Guzenbauer, vicekancelar Vilhelm Molterer i Ursula Plasnik, ministarka spoljnih poslova.

Time je Austrija htela da istakne međunarodni i verski značaj Crkve Konstantinopolja, Novoga Rima, koja u Turskoj ne može da ostvaruje sva svoja prava.

Prvog dana boravka u glavnom gradu Austrije Patrijarh Vartolomej posetio je srpsku pravoslavnu crkvu Svetog Save, gde mu je priređen svečani doček i služena doksologija u njegovu čast. Stigao je u pratnji Visokopreosvećenog Mitropolita bečkog i austrijskog i egzarha ugarskog Konstantinopoljske patrijaršije G. Mihaila (Staikosa), a dočekali su ga nadležni Preosvećeni Episkop srednjoevropski G. Konstantin sa sveštenstvom Srpske, Ruske, Grčke, Rumunske i Bugarske Pravoslavne Crkve, g. Dragan Velikić, ambasador Srbije u Austriji i predstavnici Rimokatoličke Crkve.

U prepunoj crkvi vernika, sagrađenoj davne 1893. godine, Episkop Konstantin predao je patrijarhu Vartolomeju „u znak sećanja kada je Vaseljenski Patrijarh prvi put u istoriji ovoga hrama došao da blagoslovi pobožni narod pravoslavni i njegove arhipastire u Beču“ ikonu Svetoga Save. Svesvetejši Patrijarh je za uzvrat Episkopu Konstantinu poklonio vladičanski štap koji je pripadao nekadašnjem vaseljenskom patrijarhu Atinagori, a hramu je darivao kadionicu.

Vernicima je za uspomenu poklanjao krstiće, a na kraju se u oltaru upisao u Sveto Jevanđelje, na za takve prilike određeno mesto, gde se između ostalih, svojevremeno upisao i Sveti vladika Nikolaj Srpski. U čast Patrijarha priređena je večera u crkvenoj sali.

Glavni razlog Patrijarhovog dolaska u Beč bila je nagrada „Kardinal Kenig“ koju mu je dodelila zadužbina „Komunio et Progesio“. U bečkoj katedrali Svetog Stefana Patrijarhu je nagrada uručena 13. marta. Tom prilikom on je kazao da je prima sa velikom radošću, ne samo kao lično odlikovanje „već kao nagradu celoj Vaseljenskoj patrijaršiji“. Rekao je da u Austriji živi 400 000 pravoslavnih vernika i pohvalio državni zakon o Pravoslavlju koji im daje sva prava da svoju veru slobodno ispovedaju. Istakao je potrebu stalnog dijaloga sa ostalim verama, naglasio da „Evropa treba da se razvija na hrišćanskim načelima“ i poručio „da se skandal rascepa mora prevazići„. Podsetio je i na Treći evropski ekumenski skup koji će se održati od 4. do 9. septembra o. g. u Sibiu (Rumunija).

Domaćini su nagradu, koju su predali Patrijarhu, nazvali po pokojnom kardinalu Kenigu koji je prvi, posle mnogo vekova, pokrenuo dijalog između rimokatolika i pravoslavnih još 1961. godine, posetivši Patrijarha Konstantinopoljskog Atinagoru. Osnovao je 1964. godine organizaciju „Pro Oriente“ koja i danas postoji, a bavi se organizacijom ekumenskih simposiona i daje impulse teološkom i hrišćanskom dijalogu uopšte. U 99. godini života upokojio se u Gospodu 13. marta 2004. godine, sahranjen je u kosturnici bečke katedrale Svetog Stefana, a sahrani su prisustvovali i episkopi Srpske Pravoslavne Crkve: Bački G. Irinej i Srednjoevropski G. Konstantin.

Za vreme svoje posete Austriji Patrijarh konstantinopoljski G. Vartolomej posetio je još Grčku Pravoslavnu Crkvu i rimokatoličko svetilište Mariacel koje ove godine obeležava 850 godišnjicu postojanja, povodom koje će ga na jesen posetiti i papa Benedikt XVI.

Tekst i foto: Miodrag Mecanov

Redakcijski komentar

Nedavno je Njegovo Preosveštenstvo Episkop raško-prizrenske i kosovko metohijske eparhije Dr. Artemije sa delegacijom bio u poseti Vladici Konstantinu i domaćin „bratski“ dočeka delegaciju iz otadzbine sa „prstom“ rakije u flaši, bez vode i voća, bez parohijskih sveštenika, no vodu i voće kupiše i donesoše slučajno prisutni parohijani a sveštenici dodjoše po pozivu domaćina.
Hotel je za delegaciju takodje, „navrat nanos“ organizovao domaćin, i sve bi bilo u redu, i sa tim najjeftinijim hotelom, da je bar ujutro u njemu moglo da se doručkuje, ali ćorak -beše samo prenoćište. A komentar ugošćenih: „Čudan neki hotel, zakino nam doručak“.
Sve ovo i nije važno, važna je da se potpis na „Charta Oecumenica“ odavno osušio i da je Atinagorin vladičanski štap dospeo u prave ruke. Pa nazdravjle bilo!