Neoružana pljačka
Načelnik opštine Rogatica Radomir Jovičić, zamjenik načelnika Uzeir Kurtić i predsjednik Skupštine opštine Kemo Čamdžija, svakog mjeseca na ime plata i pripadajućih ličnih primanja inkasiraju nevjerovatnih 17.000 KM
Piše: Zoran Janković
+++
Dana 13.10.2011. godine u centralnoj informativnoj emisiji „Dnevnik“ entitetski javni servis RTRS, u sedamnaestom minutu, emitovao je prilog u kome je, u formi telopa ali i u novinarskom „off-u“, donesena informacija da načelnik opštine Rogatica ima, kako je rečeno „osnovnu platu“ 3.300 maraka; prema ovdje prezentovanoj informaciji jedino gradonačelnik Banjaluke ima veću „osnovnu platu“ i ona iznosi 3.500 KM.
Iz izvora bliskih Odjeljenju za finansije opštine Rogatica saznajemo da tri hijerarhijski najviše pozicionirana opštinska funkcionera načelnik opštine Radomir Jovičić, zamjenik načelnika Uzeir Kurtić i predsjednik Skupštine opštine Kemo Čamdžija, svakog mjeseca na ime plata i pripadajućih ličnih primanja inkasiraju nevjerovatnih 17.000 KM; bruto, njih trojica zajedno.
Primanja koja bi bila prevelika i u gradovima poput Sarajeva ili Banjaluke ovi političari, funkcioneri SNSD-a i SDA, ostvaruju u opštini čiji godišnji budžet, upitno je, da li može da izađe na 5 miliona KM; koja spada u red izrazito nerazvijenih i gdje se svaki građanin koji poštenim radom mjesečno zaradi 500 KM ima smatrati sretnikom. Republički prosjek plate od 813 KM za većinu Rogatičana je – nedostižni san.
U ovom mirnom gradiću, u kome su čak i pljačke rijetke, samo nekoliko puta u posljednjih par godina razbojnici su se drznuli da opljačkaju ispostave banaka i benzinske pumpe. Ni u jednom navratu oružani pljačkaši nisu odnijeli plijena onoliko koliko nenaoružani opštinski funkcioneri prisvoje svakog mjeseca.
Opština u kojoj je prije rata živjelo skoro 22.000 stanovnika, nakon rata i dejtonskih migracija imala je oko 16.000 građana, prema informaciji u spomenutoj emisiji danas broji 12.000, a prema pesimističkim procjenama upućenih u ovdašnje prilike taj broj je pao, čak, i ispod 10.000 žitelja.
I dok su opštinski funkcioneri Rogatice izrazito široke ruke kad sebi isplaćuju plate, i čine to tako da su im primanja najveća od svih „opštinara“ u Republici Srpskoj, kad treba novac isplatiti bilo kome drugom kao da imaju zmiju u džepu. Tako da je mala vjerovatnoća greške ako se ustvrdi da najplaćeniji opštinski funkcioneri u RS zaposlenima u svojim javnim ustanovama isplaćuju najmanje plate u RS. Naprimer, zaposleni u Centru za kulturu Rogatica, suočeni sa ucjenom – otkazom, bili su primorani da, zbog „nedostatka finansijskih sredstava“, potpišu nove ugovore o radu na četiri sata. Iako su ranije imali ugovore na puno radno vrijeme. Danas svi zaposleni u toj opštinskoj ustanovi primaju zakonske minimalce od 375 KM i „ide“ im pola radnog staža. Isključujući direktoricu Centra Olju Ostojić, koja je istaknuti član SNSD-a, te prima punu platu i sebi knjiži puni radni staž; i još jednog radnika koji je, tek po potpisivanju pristupnice SNSD-u, dobio angažman od još četiri sata u Sportskoj dvorani. Zakonski minimalac primaju i svi zaposleni u Dječjem obdaništu, te u lokalnoj Vatrogasnoj jedinici, gdje su kolektivno tužili poslodavca. Kada je sud presudio da se vatrogascima imaju isplatiti zaostale razlike u zakonskim platama, načelnik opštine ucijenio ih je da odustanu, inače će jedinica biti rasformirana, pa formirana nova, i primljeni novi radnici. Uplašeni za kakav-takav posao i platice, svi su odustali od tužbe osim predsjednika sindikata Tihomira Paprice. Već od ranije kivan zbog njegovih istupa u medijima u kojima je optuživao načelnika za potkradanje vatrogasaca, preko starješine vatrogasne jedinice, načelnik mu je servirao otkaz sa obrazloženjem da je počinio tešku povredu radne dužnosti: dbio je da – obrije bradu.
Osim Centra za socijalni rad gdje su plate koliko-toliko solidne, nema rogatičke javne ustanove čiji radnici nisu u sudskom procesu sa poslodavcem ili finansijerom – opštinom Rogatica. Ili su se sudili i tužili ili se sude. U većini sporova presuđeno je u korist radnika, ali po strategiji čiji je autor Radovan Rosić, bivši direktor ugašenog giganta TPR-a (iz čijeg pepela je registrovan „Novi TPR“ koji je, takođe, pred gašenjem) a trenutni načelnik Odjeljenja za privredu i društvene djelatnosti, na sve presude, redom, ulažu se – žalbe. Bez obzira ima li to svoju realnu opravdanost ili nema. Predmeti se, dalje, povlače po već pretrpanim okružnim sudovima i kad dođe do ponovnog presuđivanja u korist tužilaca, isplate radničkih potraživanja uvećane za povelike sudske troškove i još veće zatezne kamate isplaćivaće ih, veliki su izgledi, neka druga vlast. Jer opštinski izbori su već na proljeće, a ovima je sasvim jasno da „na praznu zobnicu ni konja dva puta ne mogu navesti“.
U međuvremenu voda teče lokalnom rječicom Rakitnicom, a Jovičić, Kurtić i Čamdžija svakoga mjeseca inkasiraju novih 17.000 KM. A mjeseci su, veli naš osiromašeni čovjek – česti!
Piše: Zoran Janković
Sta da se radi narode SRBski? „Bog je prvo sebi bradu stvorio“ a vodje nam je dao po izboru nasem. Zato su „nase“ vodje bile i ostale – najljepsa slika nasa. Slika nase pameti i naseg znanja, naseg umeca i nase sposobnosti da prave lopove kao drzavne sluzbenike izaberemo na prava mjesta, odakle mogu nekaznjeno da kradu sve sto njima pod ruku dodje, a posebno nas SRBe, koji smo u neznanju i gluposti svojoj za lopove glasali, da oni sada prestavljaju REPUBLIKU SRBsku, koju narod SRBski krvlju svojom i stradanjem svojim iz pepela stvori!
Mili Boze, kako oni samo narod svoj vjesto podkradaju, i kako ga sisaju kao prave ovce, u ime „demokratije“ po potrebi svojoj. Da mi je to neko ranije pricao, nebi mogao da verujem pricama takvim, a ovako sada sam vidio zlo nevidjeno, i kao nevjerni Toma u Istinu pravu sad se uvjerio. Nase lopovske vlasti ovako to rade. U ime demokratije, SRbstva ili neceg drugog, oni prvo kad dodju na vlast narod osisaju do gole koze, da bi tako napunili prazne dzepove svoje i drzavne kase, odakle uzimaju zatim i sakom i kapom u „ime naroda“ po potrebi svojoj.
Zatim, kad vide oporavak nas, od njihove poslednje uspjesne pljacke, da narod cuti i trpi zulum njihov, i da je narodno runo poraslo malo, oni ponovo narod „svoj“ tada dosisaju i vune uzmu koliko im treba. I sve tako redom, jedni lopovi odu a drugi dodju, pa se ponovo na novim izborima stari lopovi opet vrate, a narod od srece nezna sta da radi, pa ih radosno tapse po ledjima i cestita na njihovoj izbornoj pobjedi za koju i vrabci u Bosni znaju da su unapred bili namesteni. Zato svaki narod ima vlast kakvu zasluzuje, i svaka vlast bila ona dobra ili losa, najbolja je slika toga naroda!
Za vreme rata u Bosni kad sam predlagao da se na vreme obracunamo sa ratnim profiterima i vojnim dezerterima, komunisticki komesari u licnostima oficira za moral u vojsci, ubjedili su narod i vojsku, da sacekamo da rat prodje. Uzaludni su bili vapaji moji za pravdom i istinom. Vapaje moje nije imao niko da cuje, kao ni vapaje zednog vode u nekoj pustinji. Malo je bilo onih SRBa koji su mogli da vide i shvate, da narod posle rata nece smjeti ni pisnuti od novih gospodara svojih, da lopovu necemo smjeti da kazemo da je lopov, a fukari da je fukara, jer ce oni da budu VLAST, i kao vlast i da nas tuze i da nam sude, zbog uvrede „casti“ njihove koju oni nikada nisu ni imali!
Opravdana pobuna SRBske vojske iz Koridora u Banja Luci, prevarom je ugusena zbog izdaje onih SRBa koji su prodali vjeru za veceru. Zato narode SRBski, nemam nista novo sada da ti kazem, vec samo istinu koju i ti znades. Sta su SRBi trazili to su i dobili – „NARODNU“ VLAST, koja narod prodaje za saku dolara i prazna obecanja, izdajuci tako i Boga i SRBstvo: Pravoslavlje i Svetosavlje! To je nama SRBima, nasa borba dala, zbog gluposti nase. Sto smo sijali sada zanjemo, ali to je samo pocetak nasih velikih stradanja, ako se na vreme ne pokajemo zbog naseg otpadnistva od Boga i SRBstva: Pravoslavlja i Svetosavlja!