Вести

POGLEDAJTE PISMO, PREPUNO KLEVETA I LAŽI, KOJE JE EPISKOP BAČKI UPUTIO GRČKOJ CRKVENOJ NOVINSKOJ AGENCIJI ROMFEA

izvor: http://www.eparhija-prizren.info

+++

+++

+++

+++

Srpski arhimandrit za kojim je raspisana poternica krije se u Grčkoj

Utorak, 9. mart 2010.

Romfea, crkvena novinska agencija je ekskluzivno iz Srbije dobila od kancelarije srpske Patrijaršije izveštaj o Arhimandritu Simeonu Vilovskom. Treba napomenuti da je na čelu kancelarije za informacije SPC episkop bački g. Irinej Bulović.

Tekst je u nastavku:

Arhimandrit Simeon Vilovski (rođen 11. januara 1963), našao se u centru ozbiljne crkvene i finansijske sablazni u vezi sa proneverom fondova koji su bili namenjeni sirotinji i obnovi crkava u eparhiji raškoprizrenskoj (Kosovo i Metohija). Isti je klirik optužen i za kanonske prekršaje (vidi primedbu 1.)

1. Tokom službovanja kao iguman Sveštenog Manastira Sv. Stefana (Banjska) i kao sekretar Episkopa raškoprizrenskog Artemije, o. Simeon je optužen od crkvenih i policijskih vlasti za proneveru stitina hiljada evra za svoju ličnu korist, za iznajmljivanje poslovnog prostora u Srbiji, kao i stana u solunu, kao i za druge nelegalne i bespravne aktivnosti.

19. maja 2006, Sveti Arhijerejski Sabor Srpske Pravoslavne Crkve zatražio je od Episkopa raškoprizrenskog Artemija da preduzme kanonske mere crkvenog suda protiv protosinđela Simeona i da ga razreši svih crkvenih dužnosti u sveštenoj episkopiji.

Ova odluka došla je kao rezultat sveobuhvatne istrage koju je provela specijalna komisija Svetog Sinoda, imenovana od blaženopočivšeg patrijarha Pavla, da istraži finansijske neregularnosti u sveštenoj episkopiji raškoprizrenskoj.

Vladika Artemije je isto tako odbio da izvrši odluku Jerarhije da primi i stavi u funkciju godinama ranije srušene od Albanaca crkve i crkvene zgrade, koje su u dogovoru Jerarhije i Svetog Sinoda obnovljene i vaspostavljene od stručnjaka međunarodne zajednice, sa učešćem predstavnika Jerarhije, episkop Teodosije, vikarni episkop eparhije raškoprizrenske.

Isto tako, ne samo da Episkop Artemije nije prihvatio da se vrati u svoje episkopsko sedište u Prizrenu, nego niti da služi u obnovljenom sabornom hramu u Prizrenu i drugde, iako su vernici neprestano to tražili.

Uprkos odluci Svetog Arhijerejskog Sabora, Episkop Artemije nije ju izvršio i uporno je branio sekretara Simeona (za koga čak i sad tvrdi da je sve što se govori samo kleveta!)

Sveti Arhijerejski Sabor je ponovio svoju odluku po tom pitanju i novembra 2008, i maja 2009, ponovo zahtevajući od preosvećenog Episkopa Artemija da preduzme mere protiv Simeona Vilovskog i njegovih saradnika.

Stalni Sveti Sinod je još jednom pokušao da omogući da se odluka Svetog Sabora primeni do sledećeg godišnjeg saziva 2010. godine.

Uprkos mnogim naporima, ne samo da Episkop Artemije nije rasvetlio i razjasnio sumnjive ekonomske poslove u svojoj sveštenoj Episkopiji, nego je i otvoreno u javnosti kritikovao odluku Arhijerejskog Sabora o obnovi srušenih crkava na Kosovu, kao i druge odluke.

Umesto predavanja svoga klirika na crkveni sud svoje mitroplije, G. Artemije ga je unapredio u čin arhimanrita i svoga zamenika, čineći ga de fakto najmoćnijim čovekom u mitropoliji. U međuvremenu je o. Simeon u potpunosti zloupotrebio ovaj položaj.

Nakon izbora Patrijarha Srbije, najblaženijeg g. Irineja, januara 2010., Stalni Sinod se ponovo pozabavio ovim problemom, nakon što je primio i brojne žalbe monaha i monahinja iz Mitropolije raškoprizrenske, o situaciji u mitropoliji.

Nakon odluke Episkopa Artemija da se ne pojavi na sednici Stalnog Sinoda 4. februara 2010, iako ga je telefonom pozvao sam patrijarh, Stalni Sveti Sinod je poslao dva svoja člana, Mitropolita Crne Gore Amfilohija i episkopa Hercegovine Grigorija, da posete episkopa Artemija u manastiru Gračanici, u pratnji finansijske komisije Svetoga Sinoda, da završi posao koji je počela 2006. godine.

Episkop Artemije je uporno odbijao da sarađuje sa sinodskom delegacijom i izdao javno saopštenje u kome je optužio, ni manje ni više, samog Patrijarha i Sinod da deluju pod političkim uticajem stranih ambasada.

Na kraju je episkop Artemije još jednom pozvan da dođe kod najblaženijeg Patrijarha i Svetog Sinoda 11. februara u Beograd, da rasprave o ishodu novonastale situacije.

Episkop Artemije se pojavio na sastanku, dok je grupa njegovih sledbenika i podržavalaca održala protest pred zgradom Patrijaršije.

Nakon što je preosvećeni Artemije ostao pri stavu da ne izvrši odluke jerarhije i odbio pokušaje da se nađe način dogovora, oduzeto mu je pravo da upravlja episkopijom do završetka kanonskog postupka koji je započeo Stalni Sinod.

Stalni sinod je kao privremenog mjestobljustitelja Episkopije raškoprizrenske postavio preosvećenog Atanasija Jevtića, bivšeg epsikopa zahumsko-hercegovačkog (videti primedbu 2).

1. U međuvremenu je arhimandrit Simeon noću, kao lopov, pobegao s Kosova i u dogovoru sa policijom i članovima granične kontrole, ušao u BJRM, kolima registarskih tablica BJRM, a nakon toga ušao u Grčku, drugim kolima, beogradskih registarskih tablica.

Uz to, on još ima i račune u banci u Grčkoj, jer je prethodnih godina preko Nacionalne banke Grčke poslao oko 600 000 američkih dolara Amerikancu grčkog porekla, G. Džejmsu Džatrasu.

Džatras, koji je starokalendarac, trebalo je da lobira za Srbe, ali od te aktivnosti nije se pokazala nikakva korist.

Još veće je iznenađenje bilo kada je mjestobljustitelj Mitropolije, Episkop Atanasije pronašao dokumente prema kojima je arhimandrit Simeon primljen još početkom januara 2010. godine od mitropolita pirejskog Serafima u svezu klira njegove mitropolije.

O tim činjenicama nije obavešten niti Sinod Crkve Srbije niti Sinod Crkve Grčke.

Još je čudnija činjenica da je arhimandrit Simeon NASTAVIO DA VRŠI sve crkvene dužnosti u episkopiji raškoprizrenskoj, čak i po davanju kanonskog otpusta za sveštenu Mitropoliju pirejsku, stvar koja predstavlja ozbiljno kršenje crkvenih kanona.

Postoji pisano svedočanstvo po kome je otac Simeon koristio službeni pečat episkopije i službeno se sastajao sa klirom eparhije raškoprizrenske, a bio je, u stvari, već klirik Crkve Grčke.

Ispada da je određeni period pripadao i Crkvi Srbije i Crkvi Grčke. Čitav slučaj ostaje veoma čudan.

Srpski MUP je već izdao zahtev za hapšenje Simeona Vilovskog, na osnovu zvanične optužbe Prevoslavne Crkve Srbije.

Nije poznato gde se trenutno krije begunac Vilovski, ali čudi: ako je bio nevin, zašto se ne vrati u Srbiju i brani se? U svakom slučaju, ostaje nepoznato gde se nalazi u ovom trenutku.

Postoje glasine da se priključio manastiru Živonosnog istočnika u Kokini, koji pripada sveštenoj Mitropoliji pirejskoj, ali je isto tako veoma moguće da se nalazi u Solunu.

Po svim ovim činjenicama, i Preosvećeni mitropolit pirejski Serafim je isto tako žrtva podvale, pošto je sigurno da on nije mogao da zna da je arhimandrit koga je on primio za klirika svoje Mitropolije već dva puta osuđen od Svetog Sabora Crkve Srbije, a da je za njim ovaj put raspisana i međunarodna poternica.

Najbližeg saradnika o. Simeona, Predraga Subotičkog, finansijskog upravitelja Mitropolije i šefa episkopske komisije za izgradnju, već je uhapsila srpska policija u Beogradu i stavila u pritvor, zbog toga što je zajedno sa Simeonom naneo mnogo ekonomskih i finansijskih gubitaka Episkopiji u pravoslavnim hrišćanima na Kosovu i Metohiji.

Događaji u Eparhiji raškoprizrenskoj privkukli su ogromnu pažnju srpskih medija, zbog toga što Kosovo i Metohija ostaju najosetljivija rana srpskog naroda.

Ako se dokaže, a već postoje mnoge indicije i dokazi, da je arhimandrit Simeon sa Subotičkim počinio ozbiljna kriminalna dela, ta činjenica može da ima ozbiljne posledice i na samog episkopa Artemija, koji je uporno odbijao da prihvati saborske odluke i da reši ekonomske probleme u svojoj eparhiji.

Odlučne mere novog patrijarha i stalnog Sinoda, čiji su članovi Mitropolit Crne Gore Amfilohije, Episkop Bačke Irinej, Episkop Hercegovine Grigorije i Episkop Dalmacije Fotije, smatraju se za mere od velike odgovornosti, čiji je cilj da se održi moralni i intelektualni integritet crkve, a ne da gura problem pod tepih.

Na programu državne televizije, pre nekoliko dana, Episkop Bačke, Irinej, objasnio je gorepomenute mere sinoda kao mere pomoći Episkopu Artemiju da reši svoje probleme i da stavi Simeona Vilovskog na crkveni sud.

Još je dodao da mnogi ljudi u Srbiji i u inostranstvu, kojima je stalo do stradalnih pravoslavnih hrišćana na Kosovu, treba da su svesni da crkva radi otvoreno i odgovorno protiv malverzacija u donacijama koje čini grupa neodgovornih klirika i njihovih saradnika.

Konačno rešenje problema se očekuje na godišnjoj sednici Svetog Arhijerejskog Sabora krajem aprihla, tokom kojeg će se rapsravljati o situaciji u Sveštenoj Episkopiji raškoprizrenskoj i o slučaju Episkopa Artemija.

Mnogi očekuju da bi dostojanstveno povlačenje sa trona episkopa raškoprizrenskog bio najodgovorniji akt Preosvećenog Artemija.

U međuvremeneu, srpska i grčka policija traže Vilovskog, za kog se očekuje da će uskoro da bude priveden pravdi.

Primedbe:

1. Jedan od kanonskih prekršaja jeromonaha Simeona je da je kao student Bogoslovskog fakulteta u Solunu, 1992. godine, služio u crkvi Svetog Save, hilandarskom metohu u Solunu, na antiminsu Episkopa Artemija i pominjao je na liturgiji Episkopa Artemija umesto da pominje Vaseljenskog Patrijarha.

Iz mitropolije Solunske došao je protosinđel i uzeo mu je antimins i ostavio onaj vaseljenskog patrijarha. Preosvećeni Artemije nije kaznio Simeona zbog ovog kanonskog prestupa!

Još jedan kanonski prestup: tokom praznika Svetog Nikolaja, 2009. godine, u sveštenom manastiru Gračanica, Simeon je već obukao odežde, ali kada je vidio da Episkop Artemije i Vikarni episkop Teodosije uzimaju vreme da saslužuju, rekao je episkopu Artemiju da ne želi da saslužuje sa episkopom Teodosijem, skinuo se i izišao iz hrama, a preosvećeni Artemije ga nije kaznio za ovu ”bratoljubivu” praksu, iako bi, u skladu sa 8. i 9. apostolskim pravilom trebalo da bude odlučen!

2. Prema Episkopu Bačke, Irineju, Sveti Sinod srpske crkve odlučio je da počne proceduru utvrđivanja kanonske odgovornosti Episkopa raškoprizrenskog Artemija na prvostepenom sudu (Ustav Srpske crkve, član 70, paragrafi 20 i 36 b, uz obavezu da sarađuje tokom procesa i da se ukloni od upravljanja Episkopijom raškoprizrenskom do završetka procesa istrage, t. j. do sledećeg redovnog zasedanja Svetog Arhijerejskog Sabora Srpske Crkve.

+++

+++

+++

izvor: http://www.eparhija-prizren.info