Вести

Podsećamo na izjavu samozvanog arhiepiskopa i samozvanog egzargha pećkog trona Mitropolita Amfilohija Radovića, člana SA Sinoda i predsednika Velikog crkvenog suda i….čoveka koji je SVE i SVJA u SPC na temu izdajničkog i pogubnog Memoranduma o razumevanju o dogovorenim opštim principima za obnovu objekata Srpske Pravoslavne Crkve na Kosmetu.

+++

IZJAVA MITROPOLITA CRNOGORSKO-PRIMORSKOG AMFILOHIJA POVODOM MEMORANDUMA O OBNOVI SVETINjA NA KOSOVU I METOHIJI,

29. mart 2005 godine, izvor: SPC

Memorandum o razumevanju o dogovorenim opštim principima za obnovu objekata Srpske Pravoslavne Crkve, koji je u ime cele Srpske Pravoslavne Crkve potpisao Njegova Svetost Patrijarh srpski G. Pavle, nije nešto što se iznenada pojavilo. To je akt koji je dugo pripreman.

Na njemu su radili naši stručnjaci i predstavnici Međunarodne zajednice. Sveti Arhijerejski Sinod se sa tekstom Memoranduma, koji je potpisao Njegova Svetost Patrijarh G. Pavle, saglasio posle dugog usaglašavanja, na tri uzastopne sednice Svetog Arhijerejskog Sinoda u proširenom sastavu, na dve je prisustvovao i Vladika Artemije. Tekst nije nikakva neprikosnovena rezolucija. U njemu je predstavnicima Crkve praktično dato pravo veta.

Našeg Patrijarha su zabrinuli neki momenti u Memorandumu, pa je zato sazvao Sinod i članove Odbora Svetog Arhijerejskog Sabora za Kosovo i Metohiju. Svi zajedno smo ponovo razmatrali tekst i ponovo zaključili da uopšte ne tretira pitanje nezavisnosti Kosova i Metohije, već da se isključivo radi o saradnji sa Međunarodnom zajednicom na obnovi porušenih hramova i stvaranju legitimnih uslova da se ti, preko potrebni poslovi, obave.

Ja bih lično stavio primedbe na ovaj akt i tražio da njim budu obuhvaćene sve porušene svetinje od 1999. godine. Potpisivanjem ovog Memoranduma želimo da stvorimo pretpostavke da se, u saradnji sa međunarodnom zajednicom, kao apsolutno nezaobilaznim faktorom, započne obnova i ovih svetinja.

Ovde ističem zadovoljstvo što će u Komisiji koju će voditi međunarodni ekspert, zajedno sa predstavnikom Crkve, biti i predstavnik Republičkog zavoda za zaštitu spomenika kulture, čime su ispoštovane nadležnosti Republike Srbije na Kosovu i Metohiji. Ne vidim ništa loše u tome što će se izvođač radova birati na tenderu. Po Memorandumu samo ono preduzeće koje ima iskustva gradnje i obnove pravoslavnih hramova može konkurisati. Ono preduzeće koje da najpovoljnije uslove, a već ima iskustva u obavljanju ovakvih radova dobiće posao. To može biti preduzeće iz Grčke, Italije, Srbije…, ali na Kosovu i Metohiji nema takvih preduzeća. Znači, iza tvrdnji da su Sinod i Patrijarh potpisivanjem Memoranduma posao obnove svetinja poverili onima koji su ih uništili, stoje ili neobavešteni ili zlonamerni. Naglašavam da je Memorandum, od 1999. godine, prva pismena garancija prisustva i odgovornosti Srbije, na Kosovu i Metohiji, i to preko Patrijaršije u Beogradu i Zavoda za zaštitu spomenika kulture, koji u ovom slučaju predstavlja Ministarstvo kulture, odnosno Vladu Srbije.

Što se, pak materijalnog poslovanja tiče, episkopi nemaju apsolutnu vlast, već saglasno kanonskom poretku, kao i po Ustavu Srpske Pravoslavne Crkve, njihovo upravljanje crkvenim dobrima podleže nadzoru i konačnom odobrenju Sinoda, odnosno Svetog Arhijerejskog Sabora.

Jasno je da se Sinodske odluke moraju poštovati. Naravno da ne želim da polemišem sa tvrdnjama da u Patrijaršiji navodno postoje centri moći. Episkopi okupljeni oko Patrijarha srpskog u Sinodu i Saboru, su obraz sabornog i bratskog odlučivanja. Crkva je saborni organizam koji ima svoje vekovno ustrojstvo. Patrijarh je prvi među jednakima, ali i on mora da radi u saradnji sa episkopima, kao što i episkopi ne mogu bez saglasnosti Patrijarha, bez obzira o kom episkopu se radi.

Episkop Artemije je odrastao čovek, i verujem da će konačno prihvatiti odluku Svetog Arhijerejskog Sinoda. Na području Kosova i Metohije, odnosno Eparhije raško-prizrenske, je i Pećka Patrijaršija, koja je pod direktnom ingerencijom Patrijarha, tako da niko ne može da bude isključiv, još manje da sebe proglasi jedino odgovornim za ono što je nadležnost cele Crkve, države i naroda.

Nije dobro da se Episkop sa Sinodom dopisuje preko medija, to stvara potpuno pogrešnu sliku o Crkvi i daje utisak da u Njoj postoji raskol. On postoji samo u glavama onih koji ne znaju šta je Crkva, a ne žele dobro ni Crkvi ni narodu.

Naša Crkva nije partijski uniformisana organizacija, a nije ni totalitarna, kako se govori, već u njoj svako ima ličnu odgovornost i slobodu da izrazi svoj stav. No svak odgovara za svoje činjenje ili nečinjenje, a u Crkvi nema nepogrešivih. Samo za rimskog papu tvrde da njemu niko nema prava da sudi, a on sudi svima. Nadamo se da Vladika Artemije, kao pravoslavni episkop, ne misli tako.

Memorandumu zaista ne treba pridavati značaj koji on nema i kako je to predstavljeno u medijima.

Pre toga, Episkop Artemije je potpisao Memorandum o razumevanju sa predstavnikom Ministarstva kulture Kosova i Metohije, 28. juna 2004. godine. Zvanično je Vladika tvrdio da nije potpisao dogovor sa PISU već sa UNMIK-om, međutim, tekst je veoma jasan i na engleskom i na srpskom jeziku. Koliko nam je poznato ovo je prvi zvanični kontakt i to potpisan i overen pečatom, između Vladike Artemija i Vlade u Prištini.

Taj dogovor o razumevanju su sastavili UNMIK-ov predstavnik odgovoran za Ministra kulture, Rao Bjala i otac Simeon Vilovski, sekretar Episkopa Artemija. Ovo znači da tekst nije bio nepoznat Vladici Artemiju, pošto je rezultat dugih pregovora o načelima koje su obe strane potpuno prihvatile.

Ni Ministarstvo kulture u Beogradu, niti Zavod za zaštitu spomenika nisu osporavali taj Memorandum. Štaviše, u Komisiji oformljenoj prema Memorandumu radili su ekspert Ministarstva kulture u Beogradu i predstavnik Eparhije raško-prizrenske koga je imenovao Vladika Artemije.

Znači, tada ni Zavod za zaštitu spomenika kulture ni bilo koje drugo telo u Beogradu nisu imali ništa protiv teksta tog Memoranduma, koji nije smatran opasnim za identitet srpskih mesta, mada u njemu srpske svetinje nisu pomenute kao srpske, kao što je to u novoj verziji Memoranduma koju je potpisao Patrijarh srpski pre nekoliko dana. Zavod za zaštitu spomenika se nije žalio da su državne institucije zaobiđene, niti je osporio bilo koji deo Memoranduma. Konačno, Episkop Artemije nije oklevao da potpiše dokument zajedno sa predstavnikom kosovskog Ministarstva kulture, niti je zahtevao, kao što to sada potpuno neosnovano radi, da “oni koji su srušili naše svetinje ne mogu da ih obnavljaju.” Potpis od 28. juna 2004. godine je opozvao dva meseca kasnije, tačnije 15. septembra ali ne zbog teksta Memoranduma, niti zbog protesta iz Beograda, već zbog toga što je proces obnove bio neočekivano spor i što je Međunarodna zajednica odbila da odobrena sredstva budu uplaćena neposredno Eparhiji raško-prizrenskoj? Čak i posle povlačenja potpisa predstavnik Ministarstva kulture Srbije nastavlja da učestvuje u radu Komisije i u pripremama tenderskih dokumenata.

Treba ponovo istaći da je Memorandumom zadržano pravo veta od strane predstavnika Srpske Pravoslavne Crkve u Komisiji, a da iza njega stoji centar Crkve i Država iz Beograda, a ne samo predstavnik lokalnih vlasti i lokalne Crkve, odnosno Eparhije.

spc.yu

završen citat

+++++

Komentar sa pravoslavnog foruma

Pre dve godine, 27. marta 2005. je ovaj estradni harizmatik zajedno sa dobro poznatim nerotirajućim članovima neustavnog i nekanonskog proširenog Sinoda, ubrzanim i hitnim postupkom, na kasnoj noćnoj sednici, doneo odluku o prinudnom vraćanju patrijarhovog potpisa na izdajnički Memorandum predaje srpskih kosovskih svetinja u nadležnost šiptarske separatističke i zločinačke vlasti. Patrijarh je toga dana bio povukao potpis, upozoren od nadležnog episkopa kosovskometohijskog G.G. Dr Artemija, i direktorke republičkog zavoda za zaštitu spomenika. Na noćnu sednicu zaverenika nije ni pozvan nadležni episkop Artemije, a od te večeri se patrijarh srpski nije izjašnjavao o tom silovanju sopstvenog potpisa od strane uzurpatora Amfilohija, Irineja, Atanasija i njihovih slugu.

Memorandum je jedini i prvi srpski zvaničan dokument kojim se srpske kosovske svetinje predaju u nadležnost rušitelja koji su time dobili vlast nad njihovom „obnovom“. Kako je izgledala ta „obnova“ već je uveliko pisano, a evo i veoma jakog argumenta zbog čega, tj zbog KOGA su zaverenici izdali kosovske svetinje:

Neko NEKO, ko li je taj NEKO!?

Pored mnogobrojnih problema na Kosovu i Metohiji, obnova uništenih i devastiranih svetinja, u vlasništvu Srpske Pravoslavne Crkve, a na osnovu poznatog Memoranduma, nije dala očekivane rezultate, a sada ih u međunarodnim dokumentima preimenuju u neku “kosovsku” baštinu?

Način obnove nije dobar, ali nismo hteli da dozvolimo da neko može da kaže kako Srpska Pravoslavna Crkva nije za obnovu. Memorandum predviđa samo obnovu svetinja porušenih u martovskom pogromu, njih 30, a ukupno je porušeno 150 crkava, manastira i verskih objekata. Obnovi treba pristupiti kao obnovi svetskih i evropskih vrednosti, nikakvih “kosovskih”. Naglašavam da Kosovo i Metohija nije deo Srbije, već njeno srce, duša, vertikala, temelj jednog naroda. Uzeti mu srce, dušu, raskućiti mu kuću i temelj razoriti – znači taj narod zbrisati iz zemaljskih, Božijih naroda sa onih prostora koje im je Bog dao u udeo da na njima žive i svake dobre plodove donose. To je mesto gde se srpski narod upisao u ozbiljne, zrele narode.

Eto, sad znamo da postoji NEKO ko je veoma bitan u celokupnom razvoju svih događaja oko Kosova i da taj NEKO može recimo optužiti Srpsku Crkvu da je protiv obnove sopstvenih svetinja Exclamation Zato je morao Rista Lažov da obnovu prepusti NEKOM drugom, da taj obnavlja, jer u protivnom bi obnova razrušenih srpskih svetinja na Kosovu bila veoma neizvesna. Ah kako bi to bilo grrrozzno da je NEKO objavio u novinama ili na svojoj televiziji da Srbi i srpska crkva odbijaju obnovu svojih sopstvenih svetinja, jer eto, odbijaju da potpišu Memorandum.
Ovo je primer neviđene brige za ugled srpske crkve kod NEKOGa. Ne sme se dozvoliti da NEKO posumnja u tako brižne i plemenite namere moćnika srpske crkve da NEKO na svaki način bude zadovoljen. Makar i po cenu veleizdaje kosovskih svetinja. Uostalom te svetinje su ionako bile prepune visokih ikonostasa koji su delili klirike od vernog naroda.

„Obnovi treba pristupiti kao obnovi svetskih i evropskih vrednosti, nikakvih “kosovskih”“ – Ne odustaje Risto od Memoranduma.

A zašto se naprimer obnovi porušenih svetinja ne bi moglo pristupiti kao obnovi SRPSKIH vrednosti? Koju obnavljaju SRBI, tačnije njihov vlasnik – SPC na Kosovu? Još tačnije, nadležni SPC episkop na toj teritoriji ? Ako se može bez NEKOG obnavljati manastir Banjska, zašto se bez tog Amfilohijevog NEKOG ne bi mogli obnavljati i svi drugi hramovi i manastiri, bez petljanja i Riste i NEKOG? He he, ali kako onda opravdati to silno srebro i taj zlatni biskupski prsten koji svetluca na Ristovoj ruci, od otetog zubnog zlata jasenovačkih novomučenika.

Treba dakle da shvatimo da „Način obnove nije dobar“ samo zbog kiksa „obnovitelja“ što su tom poslu pristupili kao obnovi nekih kosovskih vrednosti, a ne kao obnovi svetskih i evropskih vrednosti. Da su tako pristupuili u startu ovoj obnovi, sve bi bilo mnogo bolje. To što neki vode bitku protiv NEKOG da se SRPSKE svetinje vrate u nadležnost SRPSKU, za Ristu Globtrotera nema značaja. Za njega su svetinje: [b]svetsko, a naše. Tako, kao robu, ih i tretira, i tako ih kao robu i prodade i predade.

Amfilohijev važni NEKO je vrlo zadovoljan njegovom ulogom u novom svetskom poretku. Risto od tada stalno napreduje u globalnoj karijeri. Evo jedne vesti iz godine veleizdaje:

http://www.spc.yu/Vesti-2005/11/29-11-05-c.html#nos

NEVLADINA ORGANIZACIJA EUROPA NOSTRA U GOSTIMA SRPSKOJ PATRIJARŠIJI, 29.11.2005

Njegovo Visokopreosveštenstvo Mitropolit crnogorsko-primorski G. Amfilohije, u svojstvu člana Odbora za Kosovo i Metohiju Svetog Arhijerejskog Sabora Srpske Pravoslavne Crkve primio je delegaciju nevladine organizacije Europa Nostra i preneo im pozdrave Njegove Svetosti Patrijarha srpskog G. Pavla, kao i zahvalnost za njihovo interesovanje i angažman na zaštiti kulturnog nasleđa, uopšte, a posebno na Kosovu i Metohiji. Cilj ove organizacije je zaštita svih oblika kulturnog nasleđa širom Evrope, kako verskog, tako i civilnog, vojnog, arheološkog i dr. Ova organizacija, čiji je predsednik NjKV Princ Henrik Danski, zalaže se za priznavanje kulturnog nasleđa kao prenosioca identiteta, koji doprinosi jačanju osećaja pripadnosti evropskim vrednostima, kao i izvora održivog razvoja iz perspektive društva, ekonomije i zaštite čovekove okoline.

Visokopreosvećeni Mitropolit je rekao da su svetinje i kulturno-istorijski spomenici na Kosovu i Metohiji u savremenom dobu najugroženiji u ovom delu Evrope.

Predstavnike organizacije Europa Nostra su se interesovali za stav Srpske Pravoslavne Crkveprema očuvanju verskog i kulturno-istorijskog nasleđa na Kosovu i Metohiji, kao i za perspektivu međuverskog dijaloga. Jeromonah Irinej (Dobrijević), referent Svetog Arhijerejskog Sinoda Srpske Pravoslavne Crkve, izložio je opšti plan obnove i zaštite svetinja i života na Kosovu i Metohiji. Osnovni zahtevi Crkve jesu povratak izgnanih, restitucija oduzete crkvene imovine, obnova crkava, domova, škola i drugih objekata i sprovođenje lokalne samouprave.

Visokopreosvećeni Mitropolit crnogorsko-primorski G. Amfilohije je naglasio da je međuverski dijalog uvek postojao na ovim prostorima, a da Srpska Pravoslavna Crkva daje poseban značaj unapređenju dijaloga između Crkava i verskih zajednica na Kosovu i Metohiji.

U nastupajućem periodu Srpska Pravoslavna Crkva će, uz pomoć organizacija Svetska konferencija religija za mir (World Conference of Religions for Peace) i Norveška Crkvena Pomoć (Norwegian Church Aid) organizovati niz međunarodnih međuverskih konferencija na području Kosova i Metohije.

završen citat

Tako je govorio Zaratustra. Pardon, Amfilohije.

Te, izdajničke godine, počev od prvog dana potpisivanja sramnog veleizdajničkog Memoranduma, Amfilohije se iz petnih žila trudio da uveri srpsku pravoslavnu javnost da je sve pod kontrolom njegovog Odbora, da vladika Artemije i direktorka Zavoda nemaju pojma kad tvrde da je u pitanju velika obmana Europejsko-šiptarske koalicije, te da oni u Odboru i Komisiji znaju šta rade.

Zahvalan Europi Nostra i princu Henriku Danskom (NEKO ?), uz svakojake smicalice, pretnje i nezahvalnosti kanonskom episkopu Artemiju, kojega uzgred budi rečeno nije ni pomenuo u svom reklamnom filmu o Kosovu gde je bio glavni glumac.

„Jeromonah Irinej (Dobrijević), referent Svetog Arhijerejskog Sinoda Srpske Pravoslavne Crkve, izložio je opšti plan obnove i zaštite svetinja i života na Kosovu i Metohiji“

Ko je izložio opšti plan obnove? Mister Nedobrijević. Ko ga je i gde zamonašio, niko pojma nema. Ko ga je predložio za episkopa i sa kakvim referencama pastirskim i opitnim, mnogi znaju.

A evo posle dve godine od „obnove“, Amfilohije se žali da Dobrijevićev planirani način nije dobar! Isuviše nekako kosovski, a ne svetski i europejski. Memorandum im je propao, ali se svi oni prave naivni i tobož preveslani od strane Komisije, za čiji račun su bili spremni i da smaknu nadležnog episkopa kosovskog. Samo da im NEKO ne bude ucveljen.

Citat:

http://www.europanostra.org/lang_en/index.html

ABOUT EUROPA NOSTRA

Europa Nostra, the pan-European Federation for Cultural Heritage, is the representative platform of over 220 heritage NGOs active throughout Europe. It is the voice of this vast movement of European civil society active in the field of heritage towards international bodies concerned, in particular the European Union Institutions, the Council of Europe and UNESCO.

Europa Nostra ne zna ni za kakve SRPSKE svetinje na Kosovu, baš kao ni Amfilohije. O ovom preimenovanju i izbegavanju prideva SRPSKE svetinje, već je pisano kada su topli brat Jovan Ćirilov i drugovi odradili posao za Unesko.

Citat:

Serbia / Kosovo: World Heritage Committee puts Medieval Monuments in Kosovo on Danger List

The World Heritage Committee decided to extend the site inscribed on UNESCO’s World Heritage List in 2004 as Dečani Monastery (Serbia) and place it on the List of World Heritage in Danger. The World Heritage Committee decided to extend the site of the Dečani Monastery by adding to it three groups of churches, the Patriarchate of Peć Monastery, Gračanica Monastery and the Church of the Virgin of Ljeviša. The sites are now to be known as „Medieval Monuments in Kosovo“. The extended property, mainly dating from the 13th and 14th centuries, was also placed on the List of World Heritage in Danger due to difficulties in its management and conservation stemming from the region’s political instability. The Committee requested that the State Party (Serbia) work with UNESCO programmes, with the United Nations Mission to Kosovo (UNMIK) and with the Provisional Institutions of Self-Government in Kosovo in caring for the site.

The four edifices of the site reflect the high points of the Byzantine-Romanesque ecclesiastical culture that developed in the Balkans between the 13th and 17th centuries with its distinct style of wall painting. The Patriarchate of Peć Monastery is a group of four domed churches, on the outskirts of Peć featuring series of wall paintings. The 13th-century frescoes of the Church of Holy Apostles are painted in a unique, monumental style. Early 14th-century frescoes in the church of the Holy Virgin represent the appearance of the new so called Palaiologian Renaissance style, combining the influences of the eastern Orthodox Byzantine and the western Romanesque traditions. The style played a decisive role in subsequent Balkan art.

Further information : http://whc.unesco.org/en/news/268

Eto. Zato Risto i dalje pazi da biranim rečima ove SRPSKE svetinje na Kosovu ne nazove srpskim. NEKO i dalje računa na njegove usluge. Koliko sve to licemerisanje Riste Svetskog i dalje ima veze i sa najnovijim zbivanjima, čitajte:

OTVORENO PISMO VLADIKE ARTEMIJA JOAKIMU RIKERU

Joachim Rucker; SRSG UN, PRISTINA

Poštovani g-ne Riker,

Prilikom našeg nedavnog susreta u manastiru Gračanica izvestili ste Nas da ste 29. januara 2007. u Parizu, u ime UNMIK-a, potpisali sa UNESKO-m Sporazum o realizaciji prvog projekta obnove i zaštite kulturnog nasleđa na Kosovu i Metohiji, istakavši pritom nadu da će ovaj Sporazum biti uzor za druge slične sporazume koji će uslediti. Takođe smo saznali da su UNMIK i UNESKO septembra 2006. potpisali Memorandum o razumevanju o obnovi, obezbeđivanju i očuvanju kulturnog nasleđa Kosova i Metohije.
Na Naše pitanje „koje to crkve UNESKO ima na Kosovu i Metohiji, na koje se odnosi pomenuti Sporazum?“, i konstataciju da smo Mi nadležni Episkop raško-prizrenski, te da se ni na jednoj srpskoj crkvi ne može vršiti bilo kakva intervencija bez Naše saglasnosti i odobrenja, Vi ste Nam, zajedno sa Vašim saradnikom g. Mikhail Krasnoshchekov, spremno odgovorili da je to sve već dogovoreno i potvrđeno od strane Svetog sinoda iz Beograda.
Nakon konsultacija sa Svetim sinodom saznali smo da Vaša tvrdnja „da je bilo nekakvog dogovora sa Svetim arhijerejskim sinodom, ne odgovara istini“.

izvor:pravoslavni forum gazimestan