Вести

Prištinu je napustilo 23.000 Srba i Crnogoraca, 1.000 muslimana, isto toliko Turaka i više od 6.000 Roma Albancima je bio cilj da isele Srbe iz gradova.

Glavni grad Kosova i Metohije Priština imala je 46 naseljenih mesta. Srpsko i crnogorsko stanovništvo bilo je u većini u selima Badovac, Gračanica, Devet Jugovića, Donja Brnjica, Dragovac, Laplje Selo, Preoce, Sušica i Čaglavica. Popisom iz 1991. u ovim selima je registrovano više od 9.000 Srba i 1.000 Roma. Posle juna 1999. godine broj Srba u ovim selima se povećao jer je, primera radi, samo u Gračanici, Lapljem Selu i Čaglavici utočište našlo oko 3.000 Srba i drugog nealbanskog stanovništva koji su proterani iz Prištine.

Inače, grad Prištinu napustilo je 23.000 Srba i Crnogoraca, 1.000 muslimana, isto toliko Turaka i više od 6.000 Roma. Grad je, takođe, moralo da napusti i 15.000 studenata Prištinskog univerziteta. Iz Prištine je i otišlo i oko 1.000 Krajišnika koji su ovde došli 1995. godine posle proterivanja u akciji hrvatske vojske „Oluja“.

Lipljan je imao 71 naseljeno mesto. U naseljima sa kompaktnim srpskim „ivljem (Gornja i Donja Gušterica, Dobrotin, Lepina, Livađe, Radevo, Skulanovo, Staro Gradsko i Suvi Do) na svojim imanjima ostalo je više od 6.000 stanovnika. Najveći broj ih je u Gornjoj i Donjoj Gušterici 2.000 i Dobrotinu – 1.000. Hercegovci su ostali u Suvom Dolu, a starosedeoci u naseljima koja čine kompaktnu celinu.

Međutim, iz svih multietničkih naselja u kojima je većinsko albansko stanovništvo proterano je više od 1.500 Srba. Najveći broj je proteran iz Velikog Alaša, Magure, Vrela, Slovinja. Opštinski centar – Lipljan, koji je bio sa većinskim srpskim stanovništvom (3.500), za prvih meseci posle dolaska međunarodnih snaga, dakle do kraja jula 1999. godine, napustilo je 1.500 Srba i 600 Roma.

Kosovo Polje je imalo 18 naseljenih mesta. U Batusu, Bresju, Kuzminu i Ugljaru srpsko stanovništvo, koje je činilo većinu, ostalo je na svojim imanjima i u domovima. Prema nekim procenama u ova četiri naselja ostalo je oko 4.000 stanovnika. Od toga 3.500 Srba i 500 Roma. Multietnička naselja su postala etnički čista. Iz njih je proterano celokupno srpsko i drugo nealbansko stanovništvo. Vragoliju, Gornje i Donje Dobrevo moralo je da napusti 600 Srba i Crnogoraca. Opštinski centar – Kosovo Polje koji je bio sa većinskim srpskim stanovništvom (oko 6.000) za nekoliko meseci posle dolaska međunarodnih snaga napušta 3.600 Srba i Crnogoraca i 2.800 Roma.

Obilić je imao 18 naseljenih mesta. U selima Babin Most, Plemetina, Rudnik i Crkvena Vodica ostalo je oko 3.000 Srba starosedelaca i oko 1.000 Roma.

Sela koja su ranije bila multietnička, kao i u drugim opštinama širom Kosmeta, ostala su bez srpskog stanovništva. Iz ovih naselja proterano je 700 Srba i 500 Roma. U prvom naletu posle dolaska međunarodnih snaga opštinski centar Obilić napustilo je više od 2.000 Srba i Crnogoraca i 2.500 Roma.

Proterivanja nije pošteđeno ni srpsko stanovništvo iz Kosovskog Pomoravlja, odnosno opština Vitina, Gnjilane, Kosovska Kamenica i Novo Brdo.

Od 43 naselja opštine Vitina, sela Grabovac, Grnčare i Klokot nastanjena su isključivo srpskim stanovništvom koje je, uprkos pretnjama ostalo na svojim imanjima i u domovima. U ova tri sela danas „ivi oko 500 porodica sa 2.500 Srba i 100 Roma. U multietničkim selima Mogila i Žitinje ostalo je 350 porodica sa 1.500 Srba. Jedan broj Srba proteranih iz Vitine danas „ivi u Mogili.

Iz multietničkih naselja u kojima je albansko stanovništvo bilo u većini proterano je oko 400 porodica ili 2.000 Srba. Najveći broj proteranih je iz Grmova, Novog Sela, Podgorca, Po“aranja i Trpeze. Opštinski centar Vitinu pod pritiscima je napustilo oko 1.600 od 2.200 Srba. Istovremeno, iz četiri naseljena mesta sa većinskim hrvatskim stanovništvom, Vrnavokolo, Vrnez, Letnica i Šašare, iseljeno je oko 1.500 Hrvata.

Srbi su bili prisiljeni da napuste i Gnjilane. Do rata je u ovom gradu „ivelo nešto više od 8.000 Srba, 500 Turaka i 4.000 Roma. Od juna do decembra 1999. proterano je oko 6.000 Srba i 4.000 Roma, kao i jedan broj Turaka.

Gnjilanska opština opština imala je 57 naseljenih mesta. U 12 sela, koja su bila nastanjena Srbima, ostalo je 1.900 porodica sa više od 10.000 stanovnika. Najveći broj žitelja ostao je u Pasjanu (2.100), Partešu (1.6000, Koretištu (1.300), Donjoj Budrigi (1.200) i Šilovu (1.100). Iz multietničkih naselja u kojima je bilo značajno učešće srpskog stanovništva, od 360 porodica odnosno 2.000 žitelja, svoje domove je napustilo 160 srpskih porodica sa 1.000 članova domaćinstva. Iz svih ostalih multietničkih naselja proterano je oko 1.000 Srba i ostalog nealbanskog stanovništva.

Kosovska Kamenica je imala 74 naseljena mesta, a za razliku od ostalih opština imala je značajan broj naselja nastanjenih srpskim stanovništvom koja se naslanjaju jedno na drugo i čine kompaktnu celinu. Popisom iz 1991. u ovim naseljima registrovano je više od 10.000 Srba. Najveća koncentracija srpskog življa je u Gornjem i Donjem Kormiljanu (1.200), Ranilugu (1.000), Berivojcu (900), Velikom Ropotovu (800), Ajnovcu, Glogovcu i Domorocu po 600, a nešto manje u ostalim naseljenim mestima. Ukupan broj naselja sa većinskim srpskim „ivljem u opštini je 28.

Više od polovine od 160 srpskih porodica sa 600 članova u multietničkim naseljima Čarakovci, Oraovica, Konstanca i Strezovce moralo je da napusti svoje domove i imanja.

Iz ostalih naselja proterano je oko 1.000 Srba i drugog nealbanskog stanovništva.

Opštinski centar Kosovsku Kamenicu, u kojoj je živelo 550 porodica, odnosno više od 2.000 Srba odmah posle dolaska međunarodnih snaga napustilo je više od polovine porodica ili 1.000 Srba i 200 Roma.

Život u izolaciji

Sirinićka župa na Šar-planini, odnosno opština Štrpce i danas ima mešovit sastav stanovništva. Od 16 naseljenih mesta u 11 žive Srbi. Sela Brod, Viča, I“ance, Koštanjevo i Firaja nastanjena su isključivo Albancima. Prema nezvaničnim podacima, u ovim selima ima više od 4.500 Albanaca. Na području opštine Štrpce, popisom iz 1999. godine, registrovano je 12.246 stanovnika, od čega 8.261 Srba. Oni su činili 67,5 odsto ukupnog stanovništva opštine.

Srbi se posle najnovijeg rata odavde nisu iseljavali, a broj stanovnika je povećan za oko 2.000 proteranih iz Uroševca, Prizrena i Kačanika.

Albanci nastavili rat – protiv mrtvih